Ik kan me vaag herinneren dat ik mijn vorige post afsloot met ‘morgen de 1e sim’. Inmiddels heb ik nog maar 2 sims en een aantal vluchten te gaan voor de IR er alweer op zit. Conclusie: ik ben echt een vreselijke luie donder geweest met mijn blog bijhouden!
In de tussentijd is het natuurlijk allemaal heel hard gegaan. Toen we begonnen met de IR leek het allemaal nog ver weg en was er tijd genoeg voor we onze test zouden hebben. Maar ook hier geldt weer: de tijd vliegt! Vincent en ik waren op een gegeven moment even onze vooruitgang op een rijtje aan het zetten en kwamen er toen achter dat we al dik over de helft waren. Dit terwijl we voor ons gevoel nog helemaal niet zoveel gedaan hadden. Dit kenmerkt de periode hier een beetje, je doet heel erg weinig en toch gaat het heel snel.
Het ‘weinig doen’ heeft vooral betrekking op de uren buiten het vliegen/simmen om, dan verveel ik me echt de ziekte af en toe. Er is hier eigenlijk niks te doen, en ook op mijn kamer is het vermaak erg schaars. Film kijken, spelletjes doen en eten zijn mijn voornaamste hobby’s sinds ik hier zit, en dat bevalt me niet echt eigenlijk. Voorheen ging ik om de 2 dagen met Rik naar de sportschool als afleiding, of even een balletje trappen buiten. Nou is de afgelopen maand de sportschool dicht gegaan, dus dat feestje gaat niet meer door. Wel balen, want het was altijd een goeie dagbreker! Bovendien gaan onze Griekse Godenlichamen nu weer naar de vernieling.
Afgelopen week zijn onze voetbalvrienden uit Goodyear wel weer terug gekomen, dus dat biedt hoop voor de toekomst! Zondag hebben we alweer een ouderwets potje voetbal gespeeld, lekker fanatiek en ook een beetje niveau erin. Dus dat is genieten!
Wat natuurlijk minder was, was het Nederlands elftal. Ach, dit jaar kregen we de hele sfeer toch al wat minder mee en eerlijk gezegd speelden ze ook als een stel kranten. Dus de eerste wedstrijd hebben we in Oxford gekeken, daarna weer gewoon thuis. En meer wil ik er niet over zeggen.
Aan support heeft het niet gelegen!
Qua vliegen gaan we daarentegen lekker hard. Na een aantal sims aan het begin hadden we onze 1e kennismakingsvlucht in Engeland. Een wereld van verschil met het vliegen in Goodyear, alleen het landschap al! Waar alles om je heen eerst droog en oneindig ruimtelijk was, is het nu groen en opgedeeld in vlakjes. Ook zijn er veel meer wolken, waardoor je pas echt ziet hoe hard je eigenlijk gaat. Met een wolkeloze lucht heb je natuurlijk vrij weinig om aan te refereren, maar als je ziet dat je vlak langs een wolk jaagt merk je echt goed hoeveel snelheid je hebt. Dus dat is erg gaaf!
Na deze vlucht zijn we de sim weer ingegaan om verder te oefenen met het echt ‘instrument flying’. Dat betekent dus volledig op je instrumenten vliegen, zonder gebruik te maken van visuele punten buiten je vliegtuig. Eventjes wennen en een stuk intenser dan het visuele vliegen dat we in Goodyear voornamelijk deden, maar wel erg leuk! Het is drukker, strenger en intenser maar vooral veel echter.
Onze nieuwe simulator
Ook op de radio is het compleet anders dan Amerika. Waar Amerika redelijk los was en je praktisch alles kon zeggen via de radio, zijn er hier in Engeland hele precieze regels en richtlijnen waar je je aan dient te houden. Dus dat was even wennen aan het begin! Het is wel goed dat ze er zijn, want omdat het hier zo druk is met ander verkeer is praktisch alles controlled airspace. Dat houdt in dat er een Air Traffic Controller (ATC) is die het luchtverkeer kan regelen en in de gaten kan houden. Op zich een fijn idee, aan de andere kant heb je dus veel minder vrijheid.
Voor elke vlucht moeten we weer een plog invullen, waarop je vermeld wie er meevliegen en vooral via welke punten je vliegt. Ook staan alle radiofrequenties die je gaat gebruiken erop, dus het is hartstikke handig voor jezelf.
Vluchtje met de vereniging.
Een ander groot verschil tussen instrumentvliegen en visueel vliegen is het type approach dat je doet. De approach is de fase van de vlucht waarbij je aankomt in het luchtruim rond een vliegveld waar je wilt gaan landen. In Amerika gingen we dan altijd het circuit in, waarbij we onze positie doorgaven aan de toren en uiteindelijk aan landing maakten. Dit circuit was op zicht, dus voor hier gaat dat niet werken in 1e instantie. Daarom hebben ze Instrument Approaches ingevoerd.
Bij een Instrument Approach vlieg je via een strak en van tevoren gepubliceerd patroon naar je landingsbaan toe, waarbij je gebruikt maakt van diverse radiobakens. Afhankelijk van wat voor baken je gebruikt vlieg je een ILS (Instrument Landing System) of een NDB (non-directional beacon) approach. Ik vind de NDB lastiger, omdat dat allemaal wat gevoeliger is en je bovendien rekening moet houden met wat meer factoren.
Approach plate Oxford
De ILS vind ik heel leuk, dan moet je gewoon zorgen dat je op je localiser komt (de lijn die je moet volgen om recht op de baan af te vliegen) en vanaf daar is het een beetje een spelletje. Je krijgt een verticale lijn op je instrument die je afwijking naar links of rechts aangeeft, samen met 2 driehoekjes aan beide kanten van je instrument waaraan je kunt zien of je te hoog of te laag zit. Doel van het spel: hou de lijn precies in het midden en de driehoekjes ook! Haha dus ik hou er wel van, gewoon een beetje kieren en meestal gaat dat erg goed.
ILS indicaties
Verder hebben we laatst een vlucht gehad waarbij er ijsafzetting op het vliegtuig kwam! Dat was wel gaaf hoor, ik stond er echt van te kijken hoe snel dat opbouwt. Ook merk je direct dat je vliegtuig anders reageert. Het is heel fascinerend om te zien, maar ook heel erg gevaarlijk haha. Gelukkig zijn onze toestellen uitgerust met anti-icing en de-icing equipment, waarbij het eerste ervoor moet zorgen dat er geen ijs op kan bouwen (bijvoorbeeld propellorverwarming) en het tweede ervoor zorgt dat eventueel ijs weer weg gaat. Voor dat laatste gebruiken we onder andere opblaasbare delen in de vleugel, zodat het ijs eraf breekt.
Ice ice baby
Met Tara gaat ook alles goed, die heb ik eindelijk Langford kunnen laten zien. Erg indrukwekkend natuurlijk mijn kamer hier, daar was ze wel jaloers op. We zijn gaan stappen in Oxford, helaas heeft ze mijn sjanskunsten niet kunnen bewonderen omdat er net die avond een onaangekondigde gayavond was in the Bridge. Dus erg veel concurrentie heeft ze niet kunnen spotten haha!
Ik ben zelf ook 2x naar huis geweest, de eerste keer helaas omdat mijn oma was overleden. Natuurlijk een verdrietige gebeurtenis maar ik was toch wel blij dat ik er bij kon zijn. De tweede keer was gewoon even tussendoor, waarbij het ook weer gewoon leuk was om iedereen te zien! Tara kwam me ophalen vanaf Eindhoven Airport en had gelijk een hotelletje geboekt in Eindhoven voor die avond. Dus een hele geslaagde date met lekker eten, veel lachen en gewoon even lekker samen zijn. Af en toe ook wel eens leuk haha 😉
Nu ik alweer tegen het einde van de periode hier aan zit, begint het ook wel te kriebelen om naar huis te gaan. Lekker even fatsoenlijk eten, gewoon kunnen sporten, iedereen weer zien en wat dat betreft ook even wat rust. Waarschijnlijk duurt het wel even voor we de MCC in kunnen, omdat er geen ruimte is in de sims in Maarssen. In de tussentijd ga ik werken, trek ik voor een maandje weer in bij de Otters en ga ik even lekker genieten van Nederland.
Ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen hier en sluit af met wat mooie plaatjes!
Groot verschil met Goodyear!
Blennheim Palace
Net katoen he?
Blijft mooi die wolken
De kust van Engeland
Timothy's Blog 