Ontspanning!

Deze post komt een stuk later online dan gepland, mijn excuses hiervoor! Ik hoopte na de JAR’s wel wat tijd te vinden om wat nieuws te bloggen, maar ook dit is weer veel te snel voorbij gegaan. Voor ik het doorhad zat ik alweer in Nederland en de periode daar is helaas ook weer hartstikke snel gegaan. Dus bij deze nog even 1 bericht onder de categorie Oxford Part I voor ik begin aan het volgende hoofdstuk van mijn blogavontuur!

In deze post wil ik alle leuke dingen die ik sinds de vakantie in Spanje (en dus de start van fase II) gedaan heb. Ik zal beginnen ze even op een rijtje te zetten (deels voor mezelf) en dan kijken of ik er een smeuig verhaaltje van kan maken haha!
Na de vakantie heb ik de volgende dingen ondernomen om te relaxen:
– Een vliegshow op Oxford Airport bezocht
– Papa, mama, Rosanne en Tim zijn overgekomen naar Oxford
– Een weekend naar Londen voor een Amerika-visa
– Ik ben stiekem een weekendje naar Nederland gegaan
– Mijn verjaardag in Londen gevierd
– Last day of Groundschool
– Ducksford museum

Zoals jullie zien hebben we genoeg ontspanning gehad haha! Wees niet bang, ik zal proberen om de verschillende dingen kort toe te lichten. Het 1 verdient meer aandacht dan het ander, dus als het goed is blijft het wel vol te houden om te lezen;)

Om te beginnen hebben we dus een vliegshow meegemaakt op ‘ons’ vliegveld! Dit was natuurlijk een kans om niet te laten schieten en er werd dan ook al snel besloten om kaartjes te kopen. Helaas had ik geen geld, dus ik moest het laten passeren haha…tot Bas een herkansing nodig had voor zijn toetsen! Die had namelijk wel een kaartje gekocht, maar door het onverwachte leren kon hij het weekend niet mee naar de show. De een zijn dood is de ander zijn brood is het gezegde, en in dit geval kon ik zijn kaartje gebruiken om alsnog mee te gaan! Over de vliegshow zelf kan ik heel veel schrijven en zeggen, maar ik denk dat een paar foto’s veel meer zeggen. Al met al was het een gave dag die ik niet had willen missen! Dus bedankt Bas!

Scheisse!

Breitling Wing Walkers

Een paar weekjes later zijn mijn ouders samen met mijn zusje en haar vriend overgekomen naar Oxford. Ook al was het maar een weekend, het was hartstikke gezellig! Het is leuk om ze eindelijk eens te laten zien waar ik de afgelopen maanden gezeten heb, hoe de school er uit ziet, waar ik mijn posts schrijf, waar ik kook en ga zo maar verder. Dit vonden ze zelf ook erg grappig om te zien, en natuurlijk zijn we ook bij de Black Horse gaan eten! De 2e dag zijn ze zonder mij naar Oxford gegaan, ik moest helaas leren. ’s Avonds zijn we wel gezamenlijk uit eten gegaan bij Jamie’s en na het overhandigen van een gigantisch voedselpakket zijn ze weer vertrokken richting Nederland! Ik vond het wel echt fijn om ze even te zien, het is altijd gezellig natuurlijk maar ook wel een welkome afwisseling van al het leren;)

Black Horse!

Even later moesten we met de hele klas naar Londen om hier een visa voor Amerika te regelen. We moesten om 08.00 ’s ochtends bij de US Embassy zijn, wat gewoon niet haalbaar is als je dezelfde ochtend nog naar Londen moet rijden. Om deze reden kregen we de middag voor de bewuste dag al vrij en vertrokken we mooi op tijd. We hadden een hostel geboekt om de nacht door te brengen en zijn de middag in groepjes de stad in gegaan. ’s Avonds zijn we wat gaan eten met z’n allen en vervolgens nog even op stap gegaan. We wilden het niet te gek maken, aangezien we alweer op tijd bij de ambassade moesten zijn. Dit is helaas niet gelukt.
We kwamen allemaal leuke pubs en clubs tegen, en het schijnt ook wel een beetje traditie te zijn om keihard te gaan stappen voor je naar de ambassade gaat haha! Dus dat hebben we gedaan, met als resultaat een stel hele brakke en verwarde hoofden op het moment dat je de US ervan moet overtuigen dat ze je met vertrouwen toegang tot hun land kunnen verlenen hehe. Uiteindelijk is het bij iedereen gelukt, dus we hebben er vast heel onschuldig uitgezien.

Gelijk nadat we klaar waren zijn Sebas en ik richting Nederland vertrokken, zonder het thuisfront hiervan op de hoogte te brengen. Door het ambassade-bezoek hadden we een lang weekend en we roken allebei onze kans om onze lieve vriendinnetjes even te verrassen haha. Helaas bleek een vliegticket toch wel weg prijzig op korte termijn, dus moesten we wat anders verzinnen! Uiteindelijk zijn we met de Smart van Sebas naar Nederland vertrokken, wat een reis van zo’n 9 uur betekende. Maar het was de moeite waard, want op het moment dat ik stiekem de trap opliep naar Tara’s kamer en zij nietsvermoedend de deur opentrok was haar gilletje en daarna de dikke knuffel toch zeker de moeite waard haha!

BAM!

Een week later heeft ze me wel gigantisch terug gepakt haha, toen was ik namelijk jarig. Ik wist dat Tara over zou komen om dit samen in Londen te vieren, en daar had ik superveel zin in! Het feit dat ik haar het weekend ervoor nog gezien had maakte dat helemaal niet minder, sterker nog! Dus na een busreis van 1,5 uur konden we elkaar weer even lekker vasthouden, zijn we wat gaan drinken bij Starbucks en vervolgens naar het hotel vertrokken. Tara had alles geregeld dus ik hoefde me helemaal nergens druk om te maken. Lekker was dat! Op een gegeven moment kregen we toch wel een beetje trek onderweg en besloot Tara dat we net zo goed al direct konden gaan eten, want ze had gereserveerd bij een leuk restaurantje. Een speciaal tafeltje voor 2, klinkt goed he? Ik liep de trap op, zag rechts een 2-persoonstafeltje met een roos erop staan en dacht: Wow, dat is leuk!
Ik wilde al bijna gaan zitten toen ik links van me ineens een hoop geschreeuw hoorde haha, dus ik draaide me om en ja hoor: De HELE familie bij elkaar aan tafel!! Van mijn ouders tot mijn oom en tante, de familie van Tara, Roos en Stefan, de hele bende bij elkaar! Alleen de moeder van Tara en Robin ontbraken helaas, maar die hadden allebei een hele goede reden om niet te kunnen komen haha.
Tara bleek hier al maanden mee bezig te zijn haha, en heeft alles geregeld! Van vlucht tot hotel, en dat zonder mij ook maar iets te vertellen! Wat een wereldvriendin haha, echt geweldig! We hebben die avond heerlijk gegeten, zijn nog even met de voetjes van de vloer gegaan en de rest van het weekend zijn we gezamenlijk door Londen gegaan. Natuurlijk veel lopen, maar ook een tochtje met Ducktours haha! Een oud landingsvaartuig welke omgebouwd is tot touringcar. Dat betekent een stuk door Londen met chauffeur, waarop deze bij de Thames uitstapt en plaats maakt voor een kapitein. Dan rij je letterlijk de rivier in en dobber je daar nog eens een half uurtje door haha! Heel leuk om een keer mee te maken, en al met al was het een verjaardag om NOOIT meer te vergeten! Ik had het nooit verwacht en het raakte me echt wel om te zien hoeveel iedereen ervoor over heeft gehad om mij op mijn verjaardag te kunnen zien en me zo’n prachtig cadeau te laten zien.

Haha wat een avond!

Hopsa!

En even rust...

Na dit weekend kwamen er natuurlijk ook weer toetsen aan, maar na Schoolfinals 2 was Groundschool voor ons over! Dat wil zeggen, geen lessen meer! Het is traditie om op de laatste dag even iets geks te doen, zo trekken sommige klassen expres en andere broek aan, gaan ze op slippers of bedenken ze wat anders. Natuurlijk konden wij ook niet achterblijven, dus na wat voorbereidingen mocht het resultaat er dan ook wezen.

Last Day of Groundschool!

Het hoort er ook bij om een lunch te organiseren voor de leraren, dus dat moest ook gebeuren. Het is wel leuk om je leraren ook even informeel te spreken, normaal gesproken zie je ze natuurlijk alleen maar als leraar en nu was de sfeer toch wat relaxter.

Na de JAR’s (waar ik de cijfers morgen van krijg) zijn we natuurlijk gaan relaxen. Een avondje goed stappen, gevolgd door een culturele dosis vliegtuigen in het Ducksford War Museum! Supergaaf, vooral de Blackbird die er staat.

Al met al dus genoeg ontspanning, en dan is het uiteindelijk toch tijd om te gaan pakken. Dat was een raar gevoel, maar helemaal niet naar ofzo. We hebben natuurlijk 6 maanden op Langford gewoond, maar het werd wel steeds duidelijker waarom Langford Hall met regelmaat Langford Hell genoemd wordt…Het niet kunnen koken, de kleine kamers, de continue stress van leren, de brandoefeningen, de gehorigheid en ga zo maar door komen je op een gegeven moment echt je neus uit. Dus met vooral veel opluchting heb ik het weekend al mijn spullen bij elkaar geraapt, heb nog wat meegegeven met de auto’s en ben vervolgens samen met Rik naar Nederland vertrokken. Hier heb ik een heerlijke week gehad, waarbij ik veel aandacht aan vrienden/familie en natuurlijk Tara heb besteed. Dit was puur genieten, en ik heb daar weer zoveel energie van gekregen! Nu ben ik inmiddels in Phoenix, klaar voor de volgende ronde!!

Ik denk dat dit verhaal lang genoeg is zo, dus dat bewaar ik allemaal voor een volgende posts;) Waarschijnlijk wordt dat morgen, als ik ook mijn cijfers gehad heb.

Voor nu duik ik lekker mijn bed in, bij jullie zal de zon inmiddels wel opgekomen zijn haha! Tot volgende keer!

I’m alive!!

Haha jeetje, het is wel echt een tijd geleden dat ik een nieuw bericht op m’n blog gezet heb zeg! Er is in de tussentijd natuurlijk weer heel veel gebeurd, dus ik zal het opdelen in verschillende berichten.

Ten tijde van het schrijven van het laatste bericht was fase II net begonnen en inmiddels is deze fase ook al weer afgelopen. Daar zijn natuurlijk weer een week Testen, een week School Finals en uiteindelijk ook weer een week JAR’s aan vooraf gegaan. Met name Test 2 was voor mij een beetje een tegenvallende test, ik kon hier duidelijk merken dat ik echt weer in het ritme moest komen en bovendien zaten er een aantal vakken tussen waar ik toch wel wat moeite mee bleek te hebben. De verhalen die je wel eens hoort dat fase II makkelijker is dan fase I gingen voor mij niet helemaal op, ik heb er deze periode zo mogelijk nog harder aan moeten trekken. Dat heeft denk ik te maken met het feit dat een aantal van deze vakken echt op begrip aankomen, dus zo gauw je het begrijpt vallen ze erg mee. Helaas duurde het bij mij soms even voor ik precies door had hoe de vork in de steel stak haha.
Na Test 2 had ik mijn draai al beter gevonden, dat bleek gelukkig ook uit de resultaten van de School Finals. Na een tegenvallend gemiddelde van 85% voor de Test was ik erg blij met de 92% voor deze 2e toetsweek. Bovendien bleek ik nogal een aantal stomme foutjes gemaakt te hebben haha, wat aan de ene kant natuurlijk heel jammer is. Aan de andere kant ligt het er dan gelukkig niet aan dat je de dingen niet snapt.

De JAR’s waren niet heel anders dan de JAR’s uit fase I. Met de hele klas hebben we weer dagen- en nachtenlang op school gezeten, elke dag en elk weekend. Ons dieet bestond wederom uit magnetronmaaltijden, pizza’s, energydrink, snoep en koek. Wat dat betreft ben ik altijd blij dat het maar een week is haha!

De werkplek

Het idee dat dit echt de allerlaatste toetsen zouden zijn werkte voor mij best motiverend. Het is moeilijk om je er toe te zetten om weer aan een week van totale terror te beginnen, maar het idee dat je echt iets aan het afsluiten bent maakt het wel makkelijker. Het leuke aan de toetsen van fase II vond ik dat de vakken zoveel praktischer zijn. Je kunt een hele avond met een aantal klasgenoten over diverse kaarten gebogen zijn, Airways en navigatiepunten zoeken, dingen markeren, berekeningen maken, plotten, grafieken volgen en ga zo maar door. Op die manier vliegt de tijd, en dat is soms ook wel even lekker. Het andere uiterste hebben we in fase II helaas ook genoeg meegemaakt, met vakken als Air Law en Operational Procedures. Dit zijn oneindig veel feitjes (oke, ik overdrijf.) die je simpelweg uit je hoofd moet leren. Het ene feitje is logischer dan de ander natuurlijk, maar het overgrote deel is totaal niet logisch haha. Of ik heb iets verkeerd gedaan en er gewoon niks van begrepen;) Hoe dan ook, het is als het goed is allemaal achter de rug.

Gen Nav and Flight Planning

Nu is het afwachten tot we de resultaten krijgen, en als alles wat dat betreft goed zit vertrekken we de 24e naar de States! Eindelijk datgene doen waar we uiteindelijk allemaal van dromen, dus ik heb er enorm veel zin in!!

Tot zover het droge schoolstukje, want er is in de tussentijd genoeg gebeurd zoals ik al zei. We zijn naar de Ambassade geweest voor onze Visa, Tara is weer naar Engeland gekomen, we hebben een echte vliegshow hier op Oxford meegemaakt, ik heb de verjaardag van m’n leven gehad, ik heb een stiekem tripje naar Nederland gemaakt, mijn familie is overgekomen, we zijn naar een groot museum geweest en ga zo maar door. Hier zal ik een apart bericht voor schrijven, want dat zijn natuurlijk ook een aantal mooie verhalen haha!

Dat was het dus weer even voor nu, ik hoop dat met name oma er weer even mee vooruit kan haha! Want als er iemand is die me wat dat betreft goed in de gaten houdt is zij het wel;) Hartstikke leuk en tot snel!

Bedankt oma!

Vakantie en fase II

Bij deze weer eens een berichtje op mijn blog! Het bijhouden blijkt toch lastiger te zijn dan ik van tevoren gedacht heb, er zijn zoveel dingen die op dit moment eventjes voor gaan. En eerlijk is eerlijk, soms is dat ook een potje voetballen met de jongens buiten.

Inmiddels zijn we begonnen aan de eerste week van fase 2. Na twee weken vakantie was het even wennen om het ritme weer op te pakken moet ik zeggen, maar inmiddels is dat wel aardig gelukt. We hebben 19 augustus onze volgende toetsen al, dus erg veel tijd om rustig in te komen hebben we ook niet. Het is wel heel leuk dat we nu allemaal nieuwe vakken krijgen, daaraan merk je dat fase 1 ECHT afgesloten is! De nieuwe vakken zijn niet allemaal even interessant moet ik zeggen, met name Air Law is toch wel heel droog hoor. Als we een les hebben met de leraar is dat nog wel leuk, want die weet toch overal iets grappigs van te maken. De CBT’s daarentegen bestaan uit 50 minuten non-stop naar feitjes luisteren, die ons verteld worden door een man of vrouw met een vreselijk monotone stem. De uitdaging is dus niet alleen om de stof op te nemen, want wakker blijven op zich is als een prestatie.

De afgelopen 2 weken zijn heerlijk geweest trouwens, ik ben de eerste week lekker even thuis geweest. Grappig om te merken dat ‘thuis’ in zo’n week ook echt als thuis voelt. Ook Zoetermeer gaf me een heel welkom gevoel, dus bedankt daarvoor jongens! Ik heb mijn ouders gezien, de verhalen van Robin uit Peru gehoord, Rosanne haar nieuwe kamer bekeken, Utrecht in geweest, fatsoenlijk gegeten…en dat allemaal met Tara er ook nog eens bij! Die zou eigenlijk nog stage moeten lopen, maar door omstandigheden kon ze een weekje eerder ophouden en dat gaf ons de gelegenheid om extra veel tijd samen door te brengen. Me like big time!! In deze week kreeg Tara ook te horen dat ze haar afstudeeropdracht bij haar droombedrijf mag lopen, dus dat was hartstikke goed nieuws! Al met al zijn we na een week Nederland (die voorbij vloog trouwens) naar Schiphol vertrokken om ook de zon nog even gedag te zeggen. Vrijdagavond kwamen we aan op Schiphol waar we de nacht door hebben gebracht in het Citizen M hotel, een heel gaaf hotel met uitzicht op de vertrekkende vliegtuigen. Van slapen kwam dus niet veel. Al die vliegtuigen ook…

Aanpasbare kleuren!:P

’s Ochtends moesten we er vroeg uit voor een Welkom Thuis-verrassing voor Lisa, die 6 maanden naar Nieuw-Zeeland was geweest. Dit werd erg gewaardeerd en na even dag te hebben gezegd zijn wij naar Houten gereden om mijn koffer voor de komende 4 maanden + de komende vakantie in te pakken. Autorijden was trouwens ook weer een genot zeg!! Ten eerste rijden we in Nederland gewoon normaal (rechts) en ten tweede was het voor mij natuurlijk een tijdje geleden. Gelukkig pak je zoiets heel snel weer op en voor je het weet ben je weer helemaal onderdeel van het verkeer.
Zaterdagavond zijn we dan uiteindelijk echt naar Spanje vertrokken voor een heerlijke week samen. We mochten van de vader van Tara een auto huren op het vliegveld en dit heeft toch wel echt zijn voor- en nadelen hoor. Het is heerlijk om te kunnen gaan en staan waar je wilt, niet afhankelijk te zijn van het OV, makkelijk een zijweggetje te kunnen pakken en om gewoon lekker met zijn 2en een roadtripje te maken. Het nadeel is dat je je helemaal krom betaald aan schrale parkeergarages waar je aan vast zit en bovendien kan het toch wel warm worden in een auto natuurlijk. Maar al met al was het ideaal en hebben we volop genoten van onze Fiat Panda!

Ons werkpaard voor de vakantie

Onze reis begon in Barcelona, waar we de auto ophaalden en toen de stad in zijn gegaan. Natuurlijk hebben we de standaard dingen als Camp Nau, de Sagrada Famillia en de tuin van Ghaudi gezien, maar waar niet iedereen aan denkt bij een zomervakantie in Spanje…we zijn naar een ijsbar geweest! Enorm koud, maar gelukkig werden we goed ingepakt.

-30...Brr hehe.

Na 2 dagen Barcelona hadden we het Ramblas en alle kerkjes wel gezien en zijn we doorgereden naar Mont Blanc (niet de berg;)) om hier te overnachten. De volgende ochtend stond Torres op het programma, een wijgaard die Tara nog kent van haar stageperiode. Ik vond het ook erg interessant om te leren wat er allemaal bij komt kijken voor je zo’n lekkere fles wijn open kunt trekken, bovendien merk ik dat ik wijn wel meer ben gaan waarderen sinds ik Tara ken. Natuurlijk hebben we uiteindelijk ook even wat wijn geproefd en een paar flessen mee naar huis genomen.

Torres!

We besloten de middag te gebruiken om naar Tarragona te rijden, maar toen we onderweg de bordjes ‘Salou’ tegenkwamen zijn we toch even van de route afgeweken om op het strand bij te kleuren. Het vervelende was dat ik in Salou erachter kwam dat ik door mijn geld heen was haha, dus dat was wel even een probleempje. Het komt altijd allemaal wel weer goed, maar toch was het even een testje. Gelukkig hebben Tara en ik geen moment gezeurd en gewoon gekeken hoe we het op gingen lossen. Dit resulteerde in een goedkoop maar verder prima hostel in Tarragona en een kleine wijziging in de plannen. In plaats van 2 dagen Girona zijn we doorgereden naar Blanes, waar Nick (het neefje van Tara) op vakantie was met vrienden. Hier hebben we 2 dagen gepartycrashed, waarbij de enige kosten bestonden uit een niet te eten maaltijd en een meter bier voor de vriendengroep als bedankje. Zo is een vakantie minstens net zo leuk, maar wel een stuk voordeliger haha;) Toen we bedacht hadden dat we ze lang genoeg lastiggevallen hadden zijn we toch nog doorgereden naar Girona, om dit als laatste tussenstop aan te doen. Hier konden we een goedkoop hotel vinden en na onze spullen op de kamer te hebben gebracht zijn we even lekker ergens gaan zitten voor een etentje. We hadden reden om wat te vieren, want niet alleen hadden we een heerlijke vakantie gehad tot dan toe, ook had Tara haar afstudeeropdracht binnen en was ik donderdagmiddag gebeld door school voor mijn resultaten van de JAR’s…met een gemiddelde van 98% mocht ik absoluut niet klagen en daar was ook helemaal geen sprake van haha! Al het harde werken en de energie die ik in mijn toetsen gestopt heb betalen zich gelukkig uit, en met zo’n gemiddelde durf ik wel naar de airlines toe te stappen!

Cheers!

Voor nu moeten we ons weer concentreren op fase II, om hier net zo te scoren als afgelopen periode! Dat betekent weer veel leren, hard werken, afzien en ontspannen. Ik ben er klaar voor, het volgende station is immers Phoenix, Arizona!!

Grofweg onze route

Overigens moet nog even gezegd worden dat ik na deze vakantie volledig van de gedachte af stap dat vrouwen geen kaart kunnen lezen. Tara heeft ons de hele vakantie zonder ook maar 1 keer de weg te vragen feilloos naar de kleinste plaatsjes gebracht, en dit allemaal zonder TomTom. Die waren we vergeten in te pakken haha! Dus Taar, met jou durf ik nog veel vaker op stap!

Unsere Navigator!

Tot snel!

De tiet vliegt!

De tiet wel, maar ik nog niet voorlopig. Toch is het onvoorstelbaar hoe snel de tijd hier gaat. Mede hierdoor is het inmiddels al weer een tijdje geleden dat ik een berichtje op mijn blog heb gezet. Excuses hiervoor!

Het is afgelopen periode een gekkenhuis geweest op Langford en op school. Een aantal weken na de date met Tara stonden er Schoolfinals op het programma, de laatste examens voor we begin juli de ‘echte’ grote testen (JAR’s) krijgen. De schoolfinals schijnen een goede indicatie voor de JAR’s te zijn en net als iedereen wilde ik hier dan ook zo hoog mogelijk scoren. De stof die we voor test 1 hadden gehad (en wat we toen zo indrukwekkend veel vonden) is een peulenschil geweest vergeleken met de stof voor de schoolfinals en de JAR’s…Na deze toetsen zijn we al halverwege Groundschool, wat betekend dat we hierna nooit meer deze vakken krijgen! Het is heel onwerkelijk om te bedenken dat we nu, na 3 maanden, al door de helft van die enorme stapel boeken heen zijn.

Done!

Natuurlijk is het wel de bedoeling dat we ons eerst een ongeluk leren om de toetsen tot een goed eind te brengen, dus de afgelopen weken hebben de studenten van klas APP324 zich opgesloten in hun kamer om te oefenen oefenen en nog meer te oefenen. Uiteindelijk was het dan zover, en na een aantal spannende dagen met toetsen kregen we onze uitslagen. Voor mij betekende dit een gemiddelde van 90%, waarbij ik alleen Principles of Flight onder de 85% heb gehaald. Hier baalde ik wel van maar over het algemeen was ik tevreden met mijn behaalde cijfers.
Erg veel tijd om enthousiast te zijn was er helaas niet, want de toetsen waren niet bij iedereen goed gegaan. Fabrice, Sebas, Simon en George moesten een re-sit doen, welke ze gelukkig allemaal dik gehaald hebben uiteindelijk!
Ard Jan had zichzelf voor test 1 een helemaal verkeerde manier van leren aangeleerd, waardoor hij hier nogal tegenvallende resultaten heeft behaald. Na test 1 is hij dan ook als een dolle aan het leren geslagen en ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat hij van de hele klas de meeste uren in zijn studie heeft gestopt. Helaas bleek zijn achterstand niet meer in te halen, wat ertoe geleid heeft dat hij ook voor de Schoolfinals een aantal erg lage cijfers had. Tijdens de de-brief was hij er dan ook niet en na even navragen bleek dat hij op zijn kamer was…hij was zijn spullen aan het inpakken want er was nog dezelfde avond een vlucht naar Nederland voor hem geregeld. Zo abrupt had ik het afscheid niet verwacht en ik was er dan ook wel even van ondersteboven. Ard Jan was toch wel 1 van de jongens waar ik het supergoed mee kon vinden, dus ik had echt het idee dat ik een vriend uit kon zwaaien. Ik hoop dan ook van harte dat hij nog een 2e kans krijgt om zijn droom waar te maken en dat we hem snel weer zien op Langford!

R.I.P. Aard

Voor ons is er niet veel tijd om te ontspannen na de toetsen, aangezien we gelijk weer met onze neus naar voren moeten en op naar de JAR’s! Na test 1 was ik ruim een week total-loss van de inspanning, gelukkig viel dat nu wel mee. Je merkt daaraan dat je ongemerkt toch went aan het ritme en het leren.
Nu, een week voor de JAR’s, is het weer precies hetzelfde scenario als voor test 1 en de schoolfinals. Iedereen staat vroeg op om te gaan leren en je ziet elkaar praktisch nooit. Het enige sociale moment dat we hebben is als iedereen rond een uur of 6 met een wazige blik in de ogen de keuken in komt schuifelen om een magentronmaaltijd op te warmen. Hier wordt dan even over, jawel, de toetsen gepraat en daarna gaat het leren weer verder. Dagen van 12 of 14 uur leren zijn eerder regel dan uitzondering en dat heb ik ook wel nodig om alle stof erin te krijgen. Maar al met al gaat het volgens planning bij me, dus ik heb er alle vertrouwen in dat ik de toetsen met een beter resultaat doorkom dan de vorige toetsperiodes. Ik vind het nou ook wel een keer tijd om te laten zien dat ik ook voor die 100% kan gaan, dus knallen deze periode!!

De bunker

De afgelopen maanden heb ik weinig last van heimwee gehad. Natuurlijk mis ik thuis af en toe, en Tara zou ik elke dag wel bij me willen hebben. Maar los daarvan heb ik geen moment het gevoel gehad dat ik terug wilde, tot ongeveer een weekje geleden. Als je eenmaal in de gaten hebt dat je alleen nog de JAR’s moet maken en dat je daarna 2 weken vakantie krijgt, wil je het liefst per direct terug. Ineens mis ik de Otterstraat, ik mis het om langs de gracht te lopen en een broodje Mario mee te pakken, ik wil zwemmen, ik wil fietsen, autorijden…Al die kleine dingen die eerst zo vanzelfsprekend deel uit maakten van mijn leven, wil ik nu doen. Ik hoef me gelukkig niet te vervelen in die 2 weken, want tijdens de eerste week ben ik lekker in Utrecht om alle dingen te doen die ik gemist heb en om alle bekenden even te zien.

Week 2 gaan Taar en ik een roadtripje maken langs de Spaanse Costa Brava om vervolgens via het binnenland weer terug te rijden naar Barcelona. Ik heb weinig vakanties gehad waar ik van tevoren zo naar uit heb gekeken, 2 weken lang samen lijkt zoooo lang haha! We gaan er in ieder geval van genieten, maar nu is het eerst zaak om te zorgen dat ik met een zorgeloos gevoel de vakantie in kan gaan! Dus terug in de boeken en op naar de examens!!

Tot slot nog even een reeks foto’s, want er zijn natuurlijk ook genoeg leuke momentjes geweest!

1 van de vele whiteboardvellen, inclusief aftelkalender!

Cadeautje van Koole!

Het resultaat van 10 minuutjes pauze na 10 uur leren...

Job done!

Good morning Ard!

Natuurlijk is er ook tijd voor romantiek

Poseren voor het bord

Pauzetijd

Work the magic

27 mei – 30 mei 2011, date 2 sinds vertrek

Na 5 weken was het eindelijk zover, ik zou Tara weer zien! Geldtechnisch hadden we bekeken dat het een stuk goedkoper was om via London Stansted te vliegen, in vergelijking met bijvoorbeeld London Heathrow of – City. Het ticket was op tijd geboekt, dus het kon niet mis gaan! Het enige nadeel van Stansted is dat het 4,5 uur met de bus vanaf Oxford is en ook met de trein is het nog een heel eind reizen. Ook voor Tara was Stansted minder handig, aangezien ze vanaf Eindhoven moet vliegen. Maar al met al leek het ons toch wel te doen.

Voor mij betekende dit dat ik gelijk uit school, nog in uniform, in de taxi richting Oxford gesprongen ben. Samen met Fabrice en Rik kwamen we mooi op tijd in Oxford aan, waar Rik de bus rechtstreeks naar Heathrow pakte en Fabrice en ik gezamenlijk naar London vertrokken. Nienke zou op London City landen, dus Fabrice stapte een halte eerder uit om via de underground naar het vliegveld te gaan.
Door de drukte op de weg duurde de rit erg lang, ik heb uiteindelijk ruim 2 uur in de bus gezeten terwijl de rit normaal gesproken 1,5 uur duurt. Hierdoor was ik net te laat voor de bus richting Stansted, en dit terwijl Taar al bijna zou landen! Na wat navragen kwam ik erachter dat de eerstvolgende bus pas 2 uur later zou gaan en dit zag ik echt niet zitten. Ik was niet van plan Tara 2 uur op een vliegveld te laten wachten en bovendien had ik zelf ook vreselijk veel zin om haar weer te zien. Hierdoor besloot ik dat de beste optie een taxi was.

Cab

Ik vond een oude baas die aanvankelijk niet wist of het wel uit kon, aangezien hij al een tijd niet naar Stansted geweest was. Maar een beetje charme doet wonderen en uiteindelijk kon ik hem ervan overtuigen de gok te nemen en me voor een fixed-price van 70 pond naar Stansted te brengen. Dit zou een uur duren en me een deel van mijn budget voor het weekend kosten, maar dan was ik in ieder geval op de geplande tijd bij Tara!
Na een aantal dappere pogingen een gesprek te voeren (met aparte gevolgen aangezien de man half doof was) kwam ik er toevallig achter dat hij onderweg was naar Gatwick…een ander vliegveld hier in de buurt. Ik maakte hem duidelijk dat ik nooit iets over Gatwick gezegd heb en dat ik naar Stansted moest. Hier schrok hij een beetje van, want hij had toch echt Gatwick verstaan en Stansted was helemaal de andere kant op. Ik geloof hem direct dat hij Gatwick verstaan heeft, want toen ik eerder tijdens de rit begon over ‘soccer’ kreeg ik van hem ook een heel verhaal over de tijd dat hij op school zat en chauffeur wilde worden. Desondanks baalde ik er wel enorm van, aangezien de tijd doortikte en de meter ook. Ik was Londen nog niet uitgeweest en ik was al 30 pond kwijt. Uiteindelijk besloten we samen dat ik sneller zou zijn als hij me naar Liverpoolstreet zou brengen, zodat ik daar de trein naar Stansted kon pakken. Uiteraard heb ik niet het volledige bedrag voor de rit hoeven betalen, maar toch was het tijdsverspilling.
Ik had al een ticket gekocht voor de trein, voor het geval dat. Deze had ik alleen nog niet uitgeprint en toen ik in de stationshal kwam zag ik dat ik nog 2 minuten had voor de trein zou vertrekken. Deze wilde ik absoluut halen, ik was al genoeg tijd verloren en Tara was inmiddels geland! Dus dapper op weg naar de poortjes, tot ik me halverwege besefte dat ik nog geen ticket had geprint…shit! Ik besloot toch maar door te lopen en achter in de rij aan te sluiten, ik zou het bij de poortjes wel uitleggen en dan maar hopen op het beste.
Op dat moment merkte ik voor het eerst de magische voordelen van het dragen van een uniform. Bij de poortjes aangekomen werd er een hek opengetrokken, ik werd begroet met ‘Evening Sir!’ en ik kon zo, onder ook maar iets te laten zien, doorlopen naar de trein. Ik snapte het niet, maar had wel door dat ik ook gek zou zijn als ik hier geen gebruik van zou maken. Bij de trein aangekomen werd ik nogmaals begroet door een conducteur die me vroeg waar ik heen ging. Snugger als ik ben zei ik: ‘Stansted Airport?’ waarop hij begon te lachen en me aan boord liet. Pas toen ik op mijn plek zat besefte ik dat ze me waarschijnlijk voor een piloot aan hadden gezien, op weg naar zijn werk en 1 of andere verre bestemming! Haha wel mooi hoor, en beter nog: ik was op weg naar Tara!

Het weerzien was heerlijk, echt wel fijn om elkaar vast te kunnen houden als je er zolang naar uit gekeken had. Na elkaar honderd keer gekust en geknuffeld te hebben besloten we een taxi te pakken richting het hotel. Onze chauffeur kon ons al het 1 en ander vertellen over de Jolly Brewers, onder de locals ook wel eens ‘the Stables’ genoemd. Haha hm, dat klinkt goed. De beste kerel had er ook wel lol in om ons te vertellen in wat voor schurftig, klein, oud paardenhok we terecht zouden komen, dus al met al hadden wij een leuk beeld van ons verblijf voor de komende dagen!

De eerste indruk lag niet ver uit de richting moet ik zeggen:

Hier slapen Pedro, Tara, Knolleke en Tim

Nu ben ik vergeten een foto van de binnenkant te maken, maar van binnen was het echt heel gezellig en alles zag er ook heel strak en modern uit! Dit viel ons reuze mee haha, onze angstige ideeen waren dan ook snel verdwenen. Natuurlijk was het gehorig, we zaten praktisch aan een pub vast. Maar op een dronken Engelsman na, die zijn hoofd door het raam stak midden in de nacht, hebben we nergens last van gehad. Overigens vertrok de zuiplap ook direct nadat ik hem vriendelijk gevraagd had weg te willen gaan, hij maakte zelfs nog zijn excuses. Lief volk die Engelsen.

The Jolly Brewers

Zaterdag zijn we Londen in gegaan, waar we hopeloos verdwaald zijn haha. Ik hoopte stiekem dat ik de weg nog wel zou weten van een paar weken terug (Royal Wedding), maar Londen is toch groter dan ik dacht…We hebben de Big Ben gezien

Big Ben & House of Parlements

, London’s Eye, de Tower Bridge,

Tower Bridge

oneindig veel straatjes waar we niet veel aan vonden en uiteindelijk hebben we ook nog even fatsoenlijk kunnen winkelen! De volgende keer dat we naar Londen gaan moeten we maar even wat plannen van tevoren, want al met al hebben we heel veel gelopen en uiteindelijke weinig gezien eigenlijk. Alles op een afstandje, maar dat is toch niet helemaal wat je wilt. Verder was de stad trouwens overspoeld met Spanjaarden die allemaal de Championsleague-finale tussen Barcelona en Manchester wilden zien, dat was wel erg leuk om te zien! Naast Spanjaarden was er ook een invasie van squirrels, die beesten zijn gek jongen! Ze komen superdichtbij en soms hadden we het idee dat ze ons wilden bijten. Aan de andere kant levert het ook leuke plaatjes op:)

Squirrel!

Zonder zoom!

Waag het eens...

’s Avonds zijn we wat gaan eten bij een Mexicaans restaurantje, om daarna terug te gaan richting Stansted en lekker te gaan slapen. Zondag zijn we gaan winkelen in Stansted, daar was nog verrassend veel te doen! Heel veel kleine restaurantjes en thea-rooms en ook veel gewone winkels. Hier heb ik van Tara een heerlijk luchtje gekregen, superleuk was dat!

Zondagavond hebben we lekker Frans gegeten, was supergezellig! Tara had zich heel mooi gemaakt voor me, dus het was genieten om met haar uit eten te gaan;)

Fieet fieeuwww!

Helaas komt er aan elke date weer een eind, zo ook deze keer. Maandag zijn we lekker een beetje uit blijven slapen, zijn we Stansted nog even in geweest voor ons vaste uurtje ‘mensen kijken’ en hebben we lekker veel gelachen. Het was eindelijk weer eens lekker weer, dus lekker buiten op het terras geluncht en daarna de trein richting het vliegveld gepakt. Altijd naar om te weten dat je dan echt richting het einde van de date gaat, gelukkig waren we allebei niet bepaald opgelucht dat het erop zat;) Het had nog wel een paar maandjes langer mogen duren! Toch kunnen we weer terug kijken op een een geslaagd weekend, waarin we volop van elkaar genoten hebben en bovendien goed hebben kunnen praten. Ik kan me weer met nieuwe energie richten op de toetsen die eraan zitten te komen, Tara kan haar laatste stageperiode afmaken en voor we het weten is het alweer juli! 2 weken om non-stop bij elkaar te zijn, waarvan 1 weekje Spanje! Dat hebben we wel verdiend dacht ik zo;)

Tot volgende keer!!

Test one

De afgelopen week was een spannend weekje voor klas APP324! Onze allereerste examens stonden voor de deur en dat was goed te merken op Langford Hall. Waar we elkaar normaal gesproken heel regelmatig tegenkomen in de gang of in de keuken, was het nu echt heel erg rustig. Iedereen had zich terug getrokken op zijn kamer om hier een ongelofelijk aantal oefenvragen te maken, de stof nog eens door te nemen en alles zo goed mogelijk in zijn/haar hoofd te krijgen. De minimale grens van 85% die EPST aan haar studenten stelt begon angstig hoog te lijken op een gegeven moment. Aanvankelijk denk je dat 85% wel meevalt, aangezien er ook genoeg 100% resultaten gehaald worden. Maar hoe dichter je bij je toets komt, hoe moeilijker die grens te halen lijkt. De stof begrijp je wel, maar je hebt geen enkel idee hoe zo’n toets in elkaar zit, wat er precies gevraagd wordt, in hoeverre je alles je moeten etc.

Maandag was dan eindelijk de aftrap. Gelijk een pittig dagje met 3 examens:
– Principles of Flight
– Systems (onder te verdelen in Piston Engines/Airframes&Sytems/DC Electrics)
– Instruments

Ik maakte me vooral zorgen om POF (Principles of Flight) aangezien ik dit toch een best lastig vak vind. Over het algemeen worden POF en MET (Meteorology) als de moeilijkste vakken beschouwd en ik kan me hier goed in vinden. De toets van POF viel me erg mee, ik kon de meeste vragen voor mijn gevoel redelijk goed beantwoorden.
Systems ging ook wel aardig, dit was een erg lange toets en ik had met een aantal vragen wel wat moeite.
Instruments was voor mij een tegenvaller. Ik begreep alles over het algemeen wel, maar had tijdens het maken van de toets al het gevoel dat ik iets fout deed. Maar geen idee wat…heel naar gevoel haha!

Na onze eerste vermoeiende dag ben ik samen met Vincent weer als een dolle aan het leren geslagen om op het laatste moment nog zoveel mogelijk voor MET te herhalen! Samen met HP (Human Performance) zouden dit de laatste 2 toetsen alweer zijn, dus daar wilde ik op knallen! Zeker na mijn vervelende voorgevoel over Instruments wilde ik niet nog een toets op die manier maken. Na om een uurtje of 2 naar bed te zijn gegaan ging de wekker ’s ochtends vroeg helaas weer en was het tijd voor dag 2.

We begonnen met HP, deze toets vloog ik (helaas figuurlijk) doorheen! Dat gaf me een erg goed gevoel, dus op naar de laatste test! MET, toch wel erg spannend hoor. Zo gauw we de opgaven open mochten draaien ging ik aan de slag en ik was enorm opgelucht dat ik de meeste vragen zonder al te veel moeite kon beantwoorden! Erg fijn om te merken dat je de stof toch goed opgepikt hebt en dat de geïnvesteerde uurtjes zich uitbetalen op zo’n moment.

Toen de laatste toets achter de rug was zijn we met de hele klas wat gaan drinken bij de Jolly Boatsman, gewoon lekker relaxen en alvast vieren dat de eerste toetsweek voorbij is! We konden onze resultaten rond half 2 verwachten, dus we hadden nog wel even de tijd voor wat ontspanning. Om een uurtje of 13.00 vertrokken we weer richting school en ik voelde de spanning toch wel behoorlijk opbouwen in m’n buik hoor!

Uiteindelijk ben ik best tevreden met mijn resultaten, hoewel ik ook baal van een aantal vakken. Zeker instruments is een tegenvaller, bij de feedback bleek dat ik fouten had gemaakt die ik echt niet begrijp. Zo stom, en daar heb ik zo 10% op weggegeven. Aan de andere kant zijn er ook vakken die me heel erg mee zijn gevallen en weet ik bovendien goed waar ik sta op het moment. Volgende keer is het een kwestie van toepassen van nu geleerde dingen en dan knallen we met een beetje mazzel zo voorbij de 90%!

Mijn resultaten voor test 1 op een rijtje:
POF: 83%
Systems: 89%
Instruments: 78%
HP: 98%
MET: 95%

Average: 88%

Uit mijn cijfers blijkt wel weer: “In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst!” Op een positieve manier gelukkig;)

Het is me wel opgevallen dat mijn referentiekader zo snel veranderd is nu ik hier zit! Waar ik vroeger tevreden was met een 6 (liefst een 5,45) zit ik nu te zeuren op een vak waar ik 78% heb gescoord. Het is ook goed dat het zo werkt, want uiteindelijk willen we allemaal zo dicht bij die 100& average komen als mogelijk is natuurlijk. Maar toch vond ik het wel goed om er even bij stil te staan dat ik nu, na 6 weken op Oxford, al zoveel geleerd heb en duidelijk gegroeid ben als student. Papa en mama, ik kom er nog wel haha!

Voor nu is het weer concentreren op de Schoolfinals 1, de eerste examens voor het echie! Over 5 weken mogen we er tegenaan, en als ik nu bekijk dat we ongeveer 2x zoveel stof krijgen als voor Test 1 (+ alles wat we tot nu toe gehad hebben) zie ik wel in dat de komende periode heel weinig lol gaat worden en veel, heel veel snoeihard werken. Een mooie quote van de leraren:

“If you want my sympathy, it’s in the dictionary between Shit en Syphilis!”

Royal Wedding at London!

Inmiddels is het alweer een tijdje geleden dat prince William en zijn charmante geliefde Kate in het huwelijksbootje gestapt zijn. 29 april 2011 was voor hun hopelijk een onvergetelijke dag, maar nog veel belangrijker: voor mij was het ook een geslaagde vrijdagmiddag!

Aangezien iedereen in de UK een dag vrij kreeg in verband met de trouwerij, besloten Ard Jan, Vincent, Fabrice en ik om koers te zetten naar Londen. Ik had natuurlijk de Nederlandse taferelen die samen hangen met Koninklijke feestdagen in m’n hoofd, dus alles wat Engeland was had ik uit de kast getrokken. Dat was natuurlijk niet veel, maar improviseren gaat me goed af. Samen met Tara had ik bij de Primark een shirt gekocht met de tekst ‘Thanks for the day off’, en in combinatie met een prachtige pyjamabroek was mijn outfit compleet.

Aangezien we de vorige avond waren gaan stappen beviel die pyjamabroek me sowieso wel, echt fris en fruitig was ik nog niet. Een tikkeltje brak maar vooral vol goede moed hebben we onze trouwe taxichauffeur mr. Elvis ‘Stallone’ uit zijn bed gebeld en de reis kon beginnen! In Oxford zijn we overgestapt op de bus naar Londen en de reis alleen al was genieten haha! Altijd lachen met de Vrolijke Vier, dus voor we het doorhadden kwamen we aan op onze bestemming. Hier bleek dat ik toch een beetje was doorgeslagen met mijn versiersels, dus al snel werd mijn broek omgetoverd in een sjaal en bleek zelfs dat een beetje ‘over the top’ te zijn. Blijkbaar zijn de Britten niet zo van verkleden haha…

We hebben er zin in!

Op onze zoektocht naar Kate zijn we langs het House of Parlements gelopen, zijn we de Big Ben gepasseerd en hebben we natuurlijk het grote reuzenrad bij de Thames even bekeken! Hier kwam de vooraf aangekondigde fly-by ook over, dus die wilden we natuurlijk niet missen. Al met al viel deze eigenlijk nogal tegen, een paar gare vliegtuigen die over kwamen en dat was het. Geen rook, mooie formaties of supersonische knallen, gewoon even prrrrr en dat waren ze. Over een jaartje of 2 toch maar eens voordoen hoe dat beter kan hehe.

We besloten door te stoten naar Buckingham Palace om de legendarische Balcony Scene mee te pikken. Helaas hadden meer mensen hetzelfde idee en werden we bovendien constant omgeleid door een leger van Bobby’s. Uiteindelijk kwamen we wel bij het paleis aan, maar natuurlijk te laat voor de kus. Gelukkig bleek later dat dit toch maar tamme bedoeling was, dus veel hebben we niet gemist!

This is where the magic happens...

Uiteindelijk hadden we het wel gehad met het rondlopen en zijn we maar gewoon bij een hek gaan staan, in de hoop misschien nog wat op te vangen van de hele bruiloft…en dat is gelukt!! Het eerste teken was een schoonmaakploeg die de hele weg schoon veegde, gevolgd door een lijn van politieagenten die zich langs de dranghekken opstelden. Langzamerhand kregen we door dat er nog iets te gebeuren stond, en na een uurtje wachten was het dan zover!
Vanachter de bomen kwam er een reusachtige Sea King helikopter overvliegen op misschien 30 meter hoogte, wat een gezicht was dat!

Natuurlijk volgende we de heli met onze blik toen deze richting Buckingham Palace vloog, om vervolgens een supergave Aston Martin onze kant op te zien komen! Hierin zat het bruidspaar, William achter het stuur en een erg mooi uitziende Kate naast hem. Het was duidelijk te zien dat ze aan William vroeg of hij even wilde stoppen toen ze ons zag, maar de prins zag dat natuurlijk niet zitten. Al met al was het echt een heel gaaf gezicht en we werden alle vier ook een stuk enthousiaster dan we van tevoren verwacht hadden. Het is toch een hele unieke gebeurtenis en we hadden nooit gedacht dat we het bruidspaar op 3 meter afstand langs zouden zien rijden! Dit zijn de verhalen die je nu aan je familie en later aan je kinderen door wilt geven.

Koninklijk!!

Na het hoogtepunt van de dag zijn we nog even door een erg chique wijk van Londen gelopen, wat een auto’s zeg!! Hier hadden we helaas geen geld voor, maar een biertje kon er nog net af. We zijn lekker, in het zonnetje, op een terras neergeploft om te genieten van een welverdiende goude rakker en hebben daarna de bus terug gepakt. Mooi detail: in Oxford had het de hele dag geregend haha!

Al met al was het een heerlijk dagje, was het leuk om eens in Londen geweest te zijn en natuurlijk onvergetelijk om zoiets als dit van dichtbij mee te maken!

Slideshow met alle foto’s:

Deze slideshow vereist JavaScript.

Nagenieten en op naar de toetsen!

Mijn vorige post sloot ik af met de belofte een update te zullen plaatsen van ons weekend in Oxford. Bij deze! Ga er even goed voor zitten want het was zo’n onbeschrijfelijk lekker weekend dat ik er waarschijnlijk 30 alinea’s aan ga besteden, zonder het echt goed op papier te krijgen.

Vrijdag was voor mij een vrije dag, een dag die ik volledig aan het leren wilde besteden aangezien ik het weekend niet veel aan school toe zou komen. In de praktijk is mijn studie-vrijdag toch minder vruchtbaar geweest dan ik gehoopt had, dit omdat ik al vanaf het moment dat ik mijn bed uit kwam met m’n gedachten bij de rest van het weekend was. EIN-DE-LIJK zou ik weer samen zijn met Taar, hier hadden we ons allebei enorm op verheugd natuurlijk! Niet alleen om het feit dat we elkaar weer in levende lijve zouden zien, elkaar konden knuffelen en kussen en vasthouden. Ook zou deze date de afsluiting van het allereerste hoofdstuk binnen ons avontuur zijn! Het zijn weliswaar maar een paar weken geweest en we hebben nog heel wat weken te gaan, toch was het heel spannend hoe alles zou lopen de eerste tijd. Als ik kijk naar hoeveel zin we allebei in ons weekendje hadden had ik al wel kunnen weten dat het helemaal goed zat, maar dit werd toch echt wel bevestigd toen ik Tara op ging halen op London Heathrow.

Fabrice en ik hebben samen de bus gepakt vanuit Oxford, om vanuit hier naar het vliegveld af te reizen (1,5 uur reizen) en onze schatjes te verrassen! Met Tara had ik namelijk afgesproken dat ik haar in Oxford zou ontmoeten, dus ik hoopte stiekem op een verrassing voor haar. Helaas kent ze me inmiddels al veel te goed en had die sneaky basterd al een vermoeden dat ik er zou zijn op Heathrow. En ik ben erg goed in dingen doen die Tara hoopt haha, blijkbaar weten we allebei wel wat de ander leuk vindt.

Wachtend op pleasure

In ieder geval stonden Fabrice en ik mooi op tijd bij de ‘Arrivals’, compleet met een mooie bos rozen voor Nienke en een net zo’n mooie bos tulpen voor Taar. Volgens het informatiebord zouden er eerst nog een aantal vluchten uit Italie, India en Afrika aankomen. Grappig om te zien dat je de verschillende vluchten heel makkelijk van elkaar kunt onderscheiden door te kijken wat voor mensen er tevoorschijn komen bij de ‘arrivals’. Nou is dat bij deze vluchten eigenlijk helemaal niet knap bedenk ik me net…Italianen zijn glad, Indiers zijn bruin en Afrikanen zijn zwart haha. Hm, dit valt me weer tegen van mezelf.
Maar goed, in ieder geval konden we op deze manier wel aftellen wanneer de vlucht uit Amsterdam zou landen! Naarmate het moment dichterbij kwam voelde ik m’n buik opborrelen, waarschijnlijk waren dit de vlinders die weer helemaal wakker werden bij het idee om Tara bijna te kunnen zien. Bij het zicht van de eerste Nederlanders ben ik nog snel verkast, eerst wilde ik als verrassing om de hoek gaan staan namelijk. Maar toen het zo dichtbij kwam dacht ik echt: ‘Het is wel goed, ik wil gewoon zo snel mogelijk naar haar toe haha!’

En daar kwam ze…

In een flits zag ik Tara tussen 2 pilaren door heel even, maar ik wist het gelijk zeker: dat is mijn schatje! Dus na een hartroffeltje in ferme stappen richting de hekjes en toen kwam ze dan echt tevoorschijn. Ik heb mijn koffer laten staan, ben naar haar toe gerend en we hebben elkaar de eerste 10 minuten niet meer los gelaten. Wat was dat een heerlijk gevoel, eindelijk weer zo dicht bij elkaar zijn!
Mocht ik al zwakke momenten gehad hebben waarop ik twijfelde of het ging lukken, dan waren die nu volledig van de baan. De blik in Tara’s (hele mooie) ogen zei me genoeg, dit zit nog helemaal goed! Ook mijn gevoel van geluk en compleetheid sprak boekdelen, dus we waren allebei helemaal klaar om er een geweldig weekend van te maken met zijn tweetjes.

Vrijdagavond zijn we na de busreis nog even wat gaan drinken in Oxford en toen direct doorgegaan naar de Bed and Breakfast die we geboekt hadden. Omdat we laat op de avond aankwamen was de receptie gesloten maar hier had ik al over gemaild en we hadden de code van de voordeur gekregen. Op het dressoir lag een welkomstbrief en de sleutel van de kamer. Helemaal vergeten een foto van te maken, want zoals jullie begrijpen waren we erg moe na zo’n reis en vielen we erg snel in slaap. Hihi. Gelukkig is er nog internet en staat onze kamer op de webpage van het Bed and Breakfast haha.

Romantisch he?

Zaterdag zijn we na een lekker ontbijtje Oxford in gegaan. Het was fantastisch weer dus we besloten de dag maar gelijk vol te stoppen met alle cliche’s. Zo zijn we eerst boodschappen gaan doen voor een uitgebreide picknick, zijn we langs de diverse University’s gelopen, door het park bij Christchurch, om uiteindelijk bij de Thames uit te komen. Hier hebben we een roeiboot gehuurd en jullie mogen raden wie er parmantig op de boeg lag en wie zich het zweet tussen de billen mocht werken in het vooronder. Precies zo als het hoort.

Bongiorno principessa!

Your wish is my command hehe...

Na het roeien had Tara nog wel energie over, dus zijn we verder gegaan met onze wandeling door Oxford. Hier zijn we een beetje gaan winkelen en natuurlijk hebben we een ijsje gegeten. Om de cliche’s helemaal af te maken kwamen we rond 17.00u ook nog een volledig ontkleed Engels meisje tegen die een pub uit kwam rollen. Tot zover British manners. Geschokt als we waren zijn we lekker even terug gegaan naar het B&B om ons op te frissen. ’s Avonds gingen we uit eten en hier had ik me echt op verheugd!! Eindelijk fatsoenlijk eten en dat met het beste gezelschap dat ik me kon wensen. We moesten een kwartiertje in de rij staan, maar toen we ons eten eenmaal op tafel kregen was dat snel vergeten! Die Jamie Oliver kan er wat! Ook het toetje was belachelijk lekker, dus al met al een geslaagde avond! Grappig was ook dat Fabrice en Nienke hetzelfde culinaire idee hadden gehad, dus die kwamen we tussen de gangen door nog even tegen!

Jamie's Italia

De zondag hebben we wat gewinkeld in Oxford, dat viel me nog reuze mee! Voor mij was het leuk om Oxford ook eindelijk eens goed te leren kennen, ik zit er namelijk hartstikke dichtbij maar met alleen een vluchtig bezoekje zo nu en dan kom je er ook niet. Dus dit was een heerlijke manier om lekker rond te struinen en een goed beeld van het stadje te krijgen. Het is echt hartstikke romantisch en je merkt niks van alle moorden die er gepleegd worden volgens de diverse detectiveserie’s. Maar aan de andere kant is dit natuurlijk weer een verdacht pamflet!

Nieuwe serie papa en mama!

De maandag kwam natuurlijk weer veel te snel. We hadden pas een late vlucht terug geboekt, maar toch ben je op zo’n laatste dagje veel tijd kwijt aan plannen en bovendien loop je constant met het gevoel dat je straks weer alleen bent. Tegelijk genoten we ook extra van het idee dat we zo’n lekker weekend hebben gehad! Het originele plan om langs Langford Hall te gaan ging helaas niet door. Ik had graag even opgeschept met Tara en natuurlijk was het ook leuk geweest voor Tara om te zien waar ik rondhang de komende maanden. Helaas reden er geen bussen die kant op in verband met een Bank Holiday en een taxi zou weer net iets teveel geld kosten voor zo’n grapje. Dus dat moet nog even wachten!
We zijn lekker wat boodschappen gaan doen en hebben deze in het zonnetje opgegeten. Een oud stelletje dat naast ons kwam zitten heeft ons nog 1,5 uur vermaakt met allerlei verhalen haha, en toen besloten we (half als smoesje) om de bus maar te gaan pakken! Op Heathrow zijn we een hapje gaan eten en toen was het moment aangebroken waarop we ‘tot snel’ moesten zeggen. Dit was niet makkelijk, viel me nog tegen! Ik dacht altijd wel een flinke jongen te zijn, maar toen Tara door de douane ging en plotseling weg was voelde ik me toch wel even behoorlijk kak. Dan heb je zo’n lekker weekend gehad samen, dat je helemaal niet wilt dat het ineens voorbij is. Ik ben zo vrij geweest om een citaat van Fab te gebruiken om te omschrijven hoe ik me voelde, want zoals hij het stelt komt het wel het meest in de buurt van hoe het was:
“Het was een beetje alsof iemand een emmer met ellende over mij heen gooide. Niet een kleine huis-, tuin-, en keukenemmer, maar echt een flinke teil.” @ Fabrice Wasch, 2011

Ik ben dan ook zo snel mogelijk naar de bus gegaan, waar ik gelukkig een bekende van de opleiding tegenkwam die net terug kwam uit Nederland. Voor mij lekker even wat afleiding, natuurlijk had ik daardoor wel extra met Tara te doen.

Al met al was het een weekend om nooit meer te vergeten en bevestigt het voor mij dat er een geweldig mooi meisje op mij wacht in Nederland. De gedachte dat ze achter me staat bij wat ik doe en dat ze bereid is om samen met mij door deze tijd heen te komen vind ik echt heel bijzonder. Ik hou van je Taar!

Dit is toch heerlijk?

Tot slot nog even een korte mededeling van educatieve aard, de toetsen zijn verzet. Een aantal leraren kwamen wel erg krap te zitten met hun stof en hierdoor hebben we een klein beetje uitstel van executie gekregen. De toetsen zullen nu op 9 en 10 mei afgenomen worden, wat betekent dat we een extra weekend hebben om te leren!
Dit was ook reden voor Vincent, Ard Jan, Fabrice en mij om op vrijdag 29 april te kans aan te grijpen een historisch moment van dichtbij mee te maken. We zijn met z’n vieren naar Londen vertrokken om hier de Royal Wedding mee te maken! Hier zal ik binnenkort een apart berichtje over posten want dit is al een behoorlijk verhaal geworden 😉

Alle foto’s van Oxford in een slideshow, voor de geïnteresseerden:

Deze slideshow vereist JavaScript.

PS: Date 2 is gepland, evenals de zomervakantie! More pleasure to come!! Me like big time.

Tomorrow pleasure-time!

Even een kort berichtje tussendoor, morgen is het zover! Na een maand geleden met de hele klas te zijn vertrokken uit Nederland zijn we inmiddels 4 weken hard leren en heel veel nieuwe indrukken verder. In deze tijd heb ik via mijn blog en via sms wel contact met het thuisfront gehad, maar daar is het natuurlijk bij gebleven. Heimwee heb ik niet, dat is nooit echt een grote factor voor me geweest. Natuurlijk heb ik wel zin om iedereen weer even te zien en lekker bij te kletsen, maar gelukkig helpt Skype daar tussendoor ook prima bij!

Wie ik het liefst al gelijk in week 1 bij me had willen hebben is Tara natuurlijk. Met je familie heb je toch een hele andere relatie (gelukkig) dan met je vriendin. Dus ook qua missen merk ik dat ik haar af en toe wel echt om me heen mis. Nu wisten we natuurlijk waar we aan begonnen toen dit avontuur van start ging, maar desondanks vond ik het toch heel spannend toen het eenmaal zo ver was. Nu, een maand later, merk ik dat ik nog minstens net zo gek op haar ben als bij het vertrek van Schiphol en volgens mij zit het bij haar ook wel goed. Ik ben ook heel leuk, dus dat scheelt.

Maar morgen is het dus zover, Tara komt naar Oxford! We gaan gezellig het hele Paasweekend (van vrijdagavond tot maandagavond) met z’n tweetjes genieten van elkaar, de omgeving, het vieze Engelse eten en hopelijk van de zon. Het voelt wel apart om elkaar morgen echt te gaan zien, na 4 weken van Skypen en sms’en. Apart op een goede manier gelukkig, ik heb al wel door dat al m’n vlinders met me mee willen dit weekend;)

Genoeg geklef op een openbare blog, ik duik m’n bed in!

Hele fijne Paasdagen allemaal en er volgt natuurlijk een update van ons weekend!

Do not mess with the Gingerbeer!

Haha de Gingerbeer, de man (of in het slechtste geval de vrouw) die je toestel op moet lappen als er iets mis gaat. Ik heb altijd gedacht dat dit in het Engels een ‘engineer’ was, maar als ik de leraren hier op school moet geloven is het dus Gingerbeer. Ruzie met 1 van deze jongens komt je dan ook altijd duur te staan. Voor je het weet loop je tegen allerlei vertragingen op, vallen je instrumenten tijdens de vlucht uit of is je remvloeistof vervangen door ijsthee.

Opvallend is dat elke leraar wel zijn eigen rare verzinsels heeft, zo denkt Del van DC Electrics bijvoorbeeld dat Britten de beste lovers van de wereld zijn. Del is een geweldig figuur, hij heeft allerlei verhalen waarvan je tijdens het luisteren denkt ‘waar gaat dit heen?’ en uiteindelijk weet hij het toch te linken aan een onderwerp uit het boek haha. Zelf is hij volgens mij altijd werkzaam geweest als flight mechanic en heeft hij onder andere voor de Royal Family gewerkt. Zijn lessen hangen aan elkaar van de clichés, waarbij vooral de nadruk gelegd wordt op het feit dat piloten eigenlijk maar simpele zielen zijn. Of in zijn woorden:
“You is not here to become clever, you is here to become piiiilots!”

You is not here to become clever, you is here to become pilots!

Een vaak gebruikt woord voor ons als Nederlanders is ‘Cloggy’. Op dag 1 snapte ik niet helemaal wat het betekende, maar al snel kwam ik erachter dat dit iets met klompen te maken heeft. Oftwel: weer een cliche! Nou heb ik het vanavond even opgezocht in het ‘Urban Dictionary’ en hier wordt het begrip als volgt uitgelegd:

1. Cloggy
A particular breed of human who inhabit an exceedingly flat country bordering on the North Sea. Commonly over 6′ tall, sporting a bushy moustache which does nothing to hide their enomous overbite, often seen riding ancient bicycles without due care and attention, and famous for wearing wooden shoes (clogs), from which their name derives. More likely to be on state-sponsored indefinite sick leave than have a job, these animals stack themselves into state-sponsored apartment blocks in the most densely populated area of northern Europe. Often seen in other parts of the world in their caravans, liberally stocked with chocolate sprinkles (to be eaten on bread), Heineken, meat croquettes, and porno mags, shocked that they are above sea level and not quite sure how to deal with the rarified air of the Cambridgeshire mountains. Children and dogs are usually untrained.

Haha mooi om te weten hoe er over ons gedacht wordt he?

Dick, onze leraar voor Engines, begint elke les met een Mexican Wave. Geen idee wat er Mexican aan is, maar in ieder geval moeten we allemaal netjes op volgorde met onze armen in de lucht zwaaien alvorens te kunnen beginnen met de les.

'Mexican' Wave

Dave van Human Performance&Limitations moet ons alles leren over het menselijk lichaam en de gevaren van vliegen, maar geniet duidelijk het meest van het woordje ‘death’.

Dave

Wat betreft de lessen en de stof gaat alles nog steeds heel snel. Langzaam maar zeker merk je dat er richting de toetsen gewerkt wordt, die op 5 mei gepland staan. Dat is natuurlijk ook hartstikke dichtbij! Dus er begint voorzichtig aan al wat spanning op te bouwen, iedereen is toch heel benieuwd naar hoe we de toetsen door zullen komen. Gelukkig is er ook tijdens de lessen genoeg tijd voor een lolletje.

We hebben regelmatig wat vrije dagen de komende tijd, in verband met de verschillende feestdagen die ze hier hebben. Zo is er volgende week vrijdag natuurlijk de Royal Wedding in Londen, hier gaan we absoluut even kijken! Ook zijn er een aantal lange weekenden, wel gunstig want dan kunnen we even wat extra aandacht aan de boeken besteden. Helaas zit het weer ons niet mee, dat blijft maar lekker! Maar met een beetje discipline moet het helemaal goed komen. Het eerste weekend dat er nu aan zit te komen is Paasweekend! Normaal gesproken een heerlijk weekend door de overweldigende hoeveelheid chocola die er in me gestopt wordt, dit jaar heeft Pasen zelfs nog een extra dimentie. Tara komt langs! Vrijdagavond komt ze aan op Heathrow en na een busreisje zal ik haar ophalen in Oxford waar we een heel sfeervol Bed&Breakfast geboekt hebben voor de rest van het weekend! Dus daar heb ik heel veel zin in en we zijn er ook wel weer aan toe om elkaar even te zien haha!

Ik mis Nederland af en toe wel, dit zijn zeldzame momenten maar ik merk toch dat ik bepaalde dingen mis. Naast Tara en de familie zijn dit hele stomme dingetjes eigenlijk. Daar heb ik nooit bij stilgestaan, maar ik mis het Nederlandse eten bijvoorbeeld! In Nederland ga je uit eten en denk je: ‘He, saaie kaart…weer carpaccio’. Maar toen ik van Tara hoorde dat zij aan de carpaccio ging begonnen mijn speekselklieren toch even goed aan te slaan zeg! Wat heb ik daar nu zin! Wij gaan zelf elke vrijdag uit eten hier in Kidlington, maar dat is wel even wat anders. Afgelopen vrijdag had ik ‘Southern Fried Chicken Burger with Chips’. Helemaal niet verkeerd, maar het is wel deprimerend dat de enige alternatieven die er zijn ‘Fried Beef Burger’ en ‘Fish&Chips’ zijn. Dus zo gauw ik weer in Nederland ben ga ik absoluut even fatsoenlijk uit eten!

Om niet al te veel aan te komen door dit culinaire lachertje proberen we allemaal wel voldoende te sporten en gezond te eten. Dit lukt aardig, want naast gezond is het ook even lekker ontspannen natuurlijk. We pakken regelmatig de voetbal er even bij of gaan een uurtje squashen.

Haha kontje kick!

Al met al heb ik het nog prima naar mijn zin, heb ik weer zin in de lessen van komende week en kan ik niet wachten om Tara te zien vrijdag! De vele reacties op mijn blog geven me echt een fijn gevoel, bedankt daarvoor!

First week at OAA

Zoals jullie weten heb ik mijn eerste lesweek in Oxford achter de rug. De tijd is letterlijk en figuurlijk voorbij gevlogen, wat gaat dat snel zeg!

Na de lessen van maandag en dinsdag hebben we ook de rest van de week een volledig rooster gehad, waarbij we op woensdag een inleiding kregen in het CBT. CBT staat voor Computer Based Training en is een manier van lesgeven waar ze hier steeds meer gebruik van maken. Het is vergelijkbaar met een uurtje zelfstudie in een computerlokaal, behalve dat je vaste modules volgt en dat die op de computer uitgelegd worden aan de hand van teksten, plaatjes en video’s. Aan het eind van elke module is er een quiz, zodat je kunt checken of je alles goed begrepen hebt.
Mocht je dingen niet snappen dan kun je op een knop drukken waarna er direct een docent of oudstudent beschikbaar is om je te helpen. Er is altijd iemand in de buurt die daarvoor beschikbaar is, deze houdt je tevens in de gaten door middel van een camera in de klas haha…Ook kunnen de docenten op een later tijdstip terugkijken wat je in dat uur gedaan hebt, zodat je niet bijvoorbeeld 3 kwartier op 1 vraag bent blijven hangen en stiekem hebt geinternet ofzo. Echt ‘Big Brother is watching you’, maar op zich doen we ons ding wel gewoon dus hoeven we ons nergens zorgen om te maken.

De stof is wel lastig en het gaat vooral heel snel. Dat klopt wel met wat ze van tevoren gezegd hebben merk ik. Het niveau is te doen, maar je hebt gewoon weinig tijd om dingen te begrijpen en op te slaan. Hierbij wordt dus wel aanspraak gemaakt op je leervermogen en af en toe merk ik dat daar wel een klein laagje stof op ligt haha! Toch gaat het over het algemeen prima, ik merk dat ik alles heel interessant vind en dat ik het ook redelijk begrijp tijdens de les. Het gene waar ik nog het meest aan moet wennen is de manier van vragen stellen in die quiz, en zo gaat het dus ook in de examens. Ze vinden het echt heel erg fijn om je ergens in te laten stinken geloof ik, want er staan constant een paar letters ergens anders en daardoor lees je er heel makkelijk over heen. Dus de helft van de punten kun je al verliezen door niet goed op te letten bij het lezen van de vraag.
Ook zitten er weer van die vragen bij waarvan je denkt: Wat hebben we hier nou aan?? Maar goed, het wordt er ook constant ingewreven dat we gedurende de hele groundschool ongeveer 14.000 feiten moeten leren. Een groot deel hiervan zullen we nooit nodig hebben, maar de JAA (de luchtvaartautoriteit) eist nou eenmaal dat je examens over deze feiten wel haalt. Nou, dan doen we dat maar he?;)

We hebben afgelopen week ook een computer gekregen! En niet zomaar een computer, een echte CRP-5! Dat klinkt goed he? Check m’n foto maar eens, dan wil je er ook eentje.

The extremely advanced CRP-5 Computer

Gaandeweg leren we steeds meer uit te rekenen door middel van deze jongen, ik moet zeggen dat ik er al best handig mee ben haha! Ook wel eens leuk toch, ergens gewoon zonder al te veel moeite goed in zijn?
Met name Principles of Flight is een vak dat me wel moeite kost, vooral omdat het heel veel formules en principes en theorien zijn die we in een week moeten kennen. Voor de rest vind ik vooral Piston Engines en Instrumentation heel leuk, daar hebben we ook geweldige leraren voor haha!

Vandaag kreeg ik een pakketje uit Nederland, vol met allerlei lekkers dat ze hier niet hebben! Dat was wel heel erg leuk, dus bedankt papa en mama! Van Tara had ik afgelopen week ook al een kaartje gekregen en haar eerdere kaarten heb ik ook maar even opgehangen. Al met al een mooie Wall of Fame, echt leuk allemaal jongens! Ook de reacties op mijn blog vind ik heel erg leuk, het is fijn om te zien dat jullie met me meedenken en bovendien leuk om te horen wat jullie op dit moment bezig houdt. Dus top!

Wall of Fame

Meer muurdecoratie/-motivatie

Vrijdagavond hebben we Pierre’s verjaardag gevierd in de Black Horse (onderling natuurlijk de Black Ho genoemd). Goed eten en bovendien helemaal niet duur! We waren met de volledige klas, dus ook inclusief de ‘buitenlanders’. Dit was erg goed voor de groepsvorming en gelukkig ging iedereen ook gewoon door elkaar zitten. Wat een verschil tussen de Engelsen en de Nederlanders haha! Iedereen vind dat we erg goed Engels spreken, maar ze hebben totaal niks van de Nederlandse humor begrepen. Sarcasme kennen ze niet en dat zorgt nog wel eens voor wat gefrons hier en daar haha. Voor de rest zijn ze erg onder de indruk van ons vermogen om elke 5 minuten een vieze grap te maken en ook onze woordgrapjes worden gewaardeerd. Dat is mooi, want daar hou ik wel van.

At 'the Black Ho' with my minions

Na het eten zijn we doorgegaan naar Oxford om hier nog maar eens te gaan stappen, nu hebben we daar nog tijd voor! Zondag was een lekker rustig dagje en dit hebben we gebruikt om gezamenlijk aan Principles of Flight te gaan zitten. Gelukkig zijn er wel meer die hier moeite mee hebben en uiteindelijk bleek ik het nog best te snappen. Dus samen kom je er wel uit, dat merk je ook bij andere vakken. Iedereen heeft wel ergens meer kennis van en niemand is te beroerd om dit te delen. Het groepsgevoel zit wel goed gelukkig!

Om af te sluiten nog even een leuke mededeling: het ticket en het Bed&Breakfast voor Pasen zijn geboekt!! Tara komt vrijdagavond hierheen en dan zijn we lekker het hele weekend samen! Maandag weer richting Nederland, maar eerst maar eens van elkaar en van Oxford genieten. Natuurlijk gaan we ook even langs Langford Hall, ik moet wel even mijn chickie showen;)

Tot volgende keer weer!

First lessons

Na een laatste, sportieve dag werd het dan toch echt maandag, onze eerste schooldag! Op zich had iedereen er ook wel zin in, zo’n weekendje relaxen is hartstikke lekker maar het is uiteindelijk natuurlijk niet waar we voor gekomen zijn.

We werden nogmaals welkom geheten door Pete Pitcher, Head of Training. Een geweldige man haha, behoorlijk omvangrijk en minstens net zo zelfingenomen. Toch brengt hij alles op een grappige manier waardoor het een genot is om naar hem te luisteren. Er werd benadrukt dat het 6 maanden keihard werken wordt, zoals Pete het zegt: “Anyone who’s saying he is enjoying groundschool, is a pervert”. Ook werd ons weer duidelijk gemaakt dat alle EPST’ers onder ‘extra-ordinary pressure’ staan en dat de rest van de klas daar rekening mee moet houden. Persoonlijk vind ik dat een beetje onnodig, iedereen moet hoog scoren dus volgens mij is de druk redelijk hetzelfde. Hoewel ik niet precies weet hoe de rest van de studenten hun opleiding gefinancieerd hebben, dus misschien heeft dat er iets mee te maken.

In ieder geval konden we na deze introductie ons boekenpakket op gaan halen…wow! 14 boeken, in totaal een dikker boekenpakket dan ik voor 4 jaar fysio gekregen heb. Dit pakket moeten we dus in 6 maanden uit ons hoofd gaan leren! Ik moest wel even slikken, het is echt heel veel stof. Maar na even in de boeken gekeken te hebben bleek gelukkig dat er ook genoeg plaatjes tussen zitten en dat het bovendien allemaal wel heel interessant is.

Netjes genummerd, alle 14 op een rij!

Helemaal klaar, inclusief chips!

Ook hebben we ons rooster gekregen, waarin nog redelijk veel gaten zitten. De komende periode zijn er in Engeland vrij veel vrije dagen, waarop de school natuurlijk ook dicht is. Los daarvan hebben we aan het eind van fase I twee weken vrij na onze examens! Daar had ik ook niet op gerekend eigenlijk, dus allemaal leuke meevallers! ’s Avonds heb ik gelijk Tara even op Skype gehad om onze dates vast te leggen en met Pasen komt ze langs! Ook is uit het rooster op te maken dat we op 5 mei onze eerste test hebben, dus vrij snel!

Rooster met legenda

Dat het tempo hoog ligt merk ik ook wel in de lessen zelf. Maandag zijn we begonnen met een lesje Airframes & Systems, een vrij technisch vak maar het was op maandag nog veel gezelligheid en weinig les. Ook de andere 2 uur, Piston Engines, was heel rustig aan. We zijn naar de hangar geweest om te zien hoe zo’n motor er nou in het echt uitziet. Dit was wel heel gaaf, ten eerste omdat we nu een beter beeld hebben bij alle theorie die we gaan krijgen en ten tweede omdat er heel veel businessjets op het veld stonden waar we vlak langs liepen! De leraar voor dit vak is een engineer met net iets teveel humor haha. Echt alles is een grapje en daar wordt je snel moe van moet ik zeggen. Gelukkig compenseert hij het met hele duidelijke uitleg en is zijn manier van omgang met de klas verder gewoon heel relax.

Op dinsdag hebben we gewoon een volledig lesrooster gehad en dit hakt er best in moet ik zeggen! Allemaal interessante vakken met hele leuke leraren, maar het tempo wordt al duidelijk opgevoerd. Gelukkig was er nog aardig wat blijven hangen van maandag, ik was toch blij dat ik alles nog even nagelezen had. De ene leraar is nog leuker dan de ander en met name de Britse humor trekt me wel! We hadden vandaag weer Piston Engines en verder Instruments en Human Performance&Limitations. Dit laatste vak ligt me tot nu toe het best omdat het natuurlijk aardig wat overlap heeft met fysiotherapie. Ook wel lekker om tussendoor even een uurtje te hebben van iets dat je wat makkelijker begrijpt, want bij die andere vakken moet ik nog heel erg wennen aan de Engelse termen. Dit komt deels omdat het gros van de termen nieuw is voor me en het deel dat ik al ken, ken ik alleen in het Nederlands. Dus daar gaat op het moment nog erg veel energie in zitten, maar dat gaat snel beter verwacht ik!

Na het eten ben ik samen met Vincent, Fabrice, Ard Jan en Paolo terug naar school gegaan. Deze is 24 uur per dag open om zelfstandig te studeren, dit is dan ook wat we gedaan hebben. Even alles herhalen wat we tot nu toe langs hebben zien komen, puur omdat het tempo in de les te hoog ligt om er lang over na te kunnen denken. Dus met een groepje geconcentreerd bezig zijn lijkt me een goede manier om alles te verwerken en op te slaan. Leuk om te merken dat iedereen wel goed is in een bepaald vak en dat je elkaar op die manier kunt helpen.
Mooi momentje tijdens een discussie over RAM Temperature Measurement! Na wat googlen over ‘RAM’ komt Ard Jan met de vraag: “Why is this temperature named after a non-castrated male sheep?”

Haha daar sluit ik de dag dan maar mee af, ik duik m’n bed in! Tot nu toe snap ik alles redelijk, dus ik ben benieuwd naar morgen!

Oxford by night and day

Na een dagje administratie zijn we heerlijk in het zonnetje gaan zitten, biertje erbij en gewoon genieten van het hele gebeuren. Geweldig om met zo’n leuke groep medestudenten in het gras te zitten en te beseffen waar we eigenlijk mee bezig zijn, zo’n unieke kans voor iedereen!
Van zo’n dagje had iedereen toch wel trek gekregen en daarom besloten we tegen etenstijd een pizza te bestellen. Deze smaakte erg goed en door de omvang van de bestelling kregen we ook nog eens 50% korting! Dat maakt een pizza alleen nog maar lekkerder natuurlijk haha:P We blijven Nederlanders he.

Na het eten zijn we binnen verder gegaan met de gezelligheid en kwamen we uiteindelijk op het idee om het nachtleven van Oxford maar eens te gaan onderzoeken. Toch leuk om te kijken hoe een avond stappen eruit ziet in een ander land, van tv hadden we natuurlijk al een beeld van de Engelse feestgangers dus tijd om dit te testen! Iedereen kent de programma’s wel met Britse tieners die compleet laveloos door de straten zwalken, meisjes in rokjes kleiner dan mijn sokken en meer van dat soort taferelen. Dus we waren erg benieuwd!

…

Geen woord van gelogen.

Haha vooral die meisjes joh! Dat was echt wel even een cultuurschok! Ze zien er allemaal hetzelfde uit, met als enige diversiteit dat het ene minirokje rood in en de ander glitters heeft. Wat een hoerig gebeuren haha, ook totaal niet aantrekkelijk:P

Al met al was het een gezellige avond en heeft iedereen het goed naar z’n zin gehad! Met z’n allen een taxi terug gepakt en als afzakkertje een stel tosti’s paraat gemaakt.

Zaterdag zijn we na het uitslapen met een groepje naar de pilot shop geweest, een winkel vol met leuke spulletjes voor piloten haha. We gingen er heen om een trolley te kopen voor onze flightbag, want aan dat ding til je jezelf zonder boeken al een ongeluk. Laat staan met boeken voor 6 vakken erin. Naast de trolley heb ik ook nog een zaklampje en een grote poster van een Boeing 747 aangeschaft, toch leuk om die kale witte muren wat op te vrolijken.

Na de inkopen zijn we met een typische rode dubbeldekkerbus naar Oxford gereden om hier eens rond te kijken. Echt mooi zeg! Al die oude en imposante gebouwen stralen een hele fijne sfeer uit, knus is het. Lekker op ons gemak door het stadje geslenterd om alles op je in te laten werken. Papa en mama, ik kan me niet voorstellen dat de detectives het hier zo druk hebben altijd…zo’n vredig stadje! Al met al hadden we natuurlijk veel te weinig tijd om alles te zien, dus er volgt zeker nog een vervolgtripje! Ook neem ik Tara zeker mee naar Oxford als ze hier is, al die romantische gebouwen en bloesems maken mij natuurlijk een onweerstaanbaar vriendje hehe.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De rest van de middag hebben we gebruikt om sportief bezig te zijn. Rik, Thomas, Vincent en ik zijn lekker een potje gaan voetballen, waar wel uit naar voren kwam dat er aan onze conditie gewerkt moet worden! Gelukkig hebben we de sportpasjes inmiddels binnen dus zondag maar even de sportschool in!

Administratie en uniformen!

Vrijdag stond er een administratief dagje op het programma! Om 09.00 uur werden we verwacht in het schoolgebouw, vlakbij ons riante kamercomplex. Mooi op tijd kwam ik uit bed, heb ik wat broodjes gesmeerd en een snelle douche genomen om vervolgens strak in pak op de verzamelplek aan te komen…niemand. Zelfverzekerd (of naïef) als ik ben ging ik ervan uit dat de rest van de klas te laat was, dus ik besloot polshoogte te gaan nemen bij Thomas.
Bij zijn kamer aangekomen bleek meneer Huffermann net wakker te zijn, oprecht verbaasd dat ik al voor zijn deur stond. Al snel begon er een belletje te rinkelen en kon ik terug naar mijn kamer om me hier nog een uurtje beschaamd op te sluiten…UK, GMT+0. Darn it!

Bijkomend voordeel was dat ik wel lekker wakker was tegen de tijd dat we op school aankwamen, waar we welkom geheten werden door de Head of Training. Aardige man die ons een hoop informatie heeft gegeven, deels nieuw en deels al bekend. Het leuke van deze introductie was dat we eindelijk de hele klas bij elkaar hadden, dus inclusief de ‘buitenlanders’. Vooral Britten, 1 jongen uit Cyprus en 1 uit Malta. Al met al een groep van 19 studenten!

Na de introductie kregen we nog een praatje van het hoofd van de Customer Service hier, die ons de rest van de dag bezig zou houden met allerlei papierwerk. Maar eerst mochten we een uniform uit gaan zoeken!
Bij binnenkomst in het lokaal lagen er 2 grote vuilniszakken met mijn naam erop, hierin alles wat we de komende maanden zullen gaan dragen. Broeken, overhemden, een dikke trui, een dunne trui en een flight jacket. Ook de epauletten en de stropdas mochten niet ontbreken, dus al met al genoeg spulletjes! Na alles gepast te hebben bleek alleen de broek een maatje te groot te zijn, dus die werd direct ingewisseld.

In onze lunchtijd gelijk mijn kast maar even volgehangen, ziet er netjes uit he?

Mijn zomer- en winteroutfit voor de komende periode...

Verder hebben we de rest van de dag nog meer papierwerk ingevuld en onze flightbag gekregen! Een gigantische koffer met alle benodigdheden voor de komende periode, variërend van een potlood tot een logboek en onze Jeppesen. Hierin zit een enorme stapel plattegronden die me vooralsnog nog niet heel veel zeggen maar waar ik alles van ga leren!

Vanavond schijnt er een feestje georganiseerd te zijn door de klas die voor ons is aangekomen, dus ik ben benieuwd!

Ready for take off

Hier zit ik dan, op mijn kamertje in Oxford met de ondergaande zon op m’n gezicht na een heerlijke en drukke eerste dag.

Vanochtend vroeg opgestaan om met koffer en al te vertrekken naar Schiphol. Toch een aparte ervaring om op woensdagavond voor de laatste keer (voorlopig) samen aan tafel te zitten. Mijn ouders hadden een heerlijke kaasfondue in elkaar gezet en natuurlijk mochten ook Robin, Rosanne+Tim, Tara en Skip niet ontbreken. Al met al een geweldig leuke avond, om vervolgens samen met Taar in slaap te vallen. Ik vond het moeilijk om me op dat moment voor te stellen dat het onze ‘laatste avond’ was, dat is zo onwerkelijk op dat moment!
Ook bij het inchecken op Schiphol had ik nog steeds geen goed besef van wat er allemaal ging gebeuren. Het was hartstikke leuk dat er zoveel mensen bij elkaar waren om me uit te zwaaien, en na een lekker kopje koffie was het dan ook eindelijk zover. De klas verzamelde zich voor onderstaande groepsfoto en we gingen richting de douane. Op het moment dat ik voorbij de afzetting liep en merkte dat iedereen waar ik veel om geef achter de lijn bleef staan kreeg ik het wel even benauwd. Op dat moment had ik echt het gevoel iedereen achter te laten en ik wilde dan ook terug lopen om iedereen nog een extra knuffel te geven, omdat ik er eerder misschien niet genoeg bij stil gestaan had.
Toch door de douane gelopen en dan sta je daar ineens…het avontuur is begonnen!

Verzameld voor vertrek

De vlucht naar London Heathrow verliep zonder bijzonderheden, behalve dat ik aan de praat raakte met de president van een gigantische Amerikaanse evenementenorganisatie. Na wat gepraat te hebben heb ik natuurlijk even een lijntje uitgeworpen voor Tara, met als gevolg een visitekaartje en de uitnodiging om mee te helpen met het eerstvolgende evenement. Toch leuk waar een gezellig gesprek toe kan leiden!

Eenmaal in London werden we opgehaald door een busje van Oxford Aviation Academy, dus de koffers in de aanhanger en op weg naar het terrein! Eenmaal daar was het natuurlijk anders dan wij in gedachten hadden, iedereen had wel wat foto’s gezien maar dan mis je de hele omgeving. Tijdens de rit viel al op dat het Engelse landschap echt best mooi is, veel heuvels en groen.
Bij aankomst op het terrein van OAA werden we direct vriendelijk begroet door een aantal studenten die daar lekker in het zonnetje zaten. Leuk om gelijk zo enthousiast opgevangen te worden!

Natuurlijk was iedereen benieuwd naar de kamers, dus al snel gingen we de sleutels halen en was het zover! We zitten allemaal verspreid over diverse vleugels maar op loopafstand van elkaar. Ik zit zelf in kamer 152, een mooie kamer met uitzicht op (volgens mij) de onderhoudshangar. Verder staat de zon aan het eind van de dag op mijn kamer dus een aangename temperatuur als ik straks thuiskom na een dag studie! Ik zit niet aan de kant van de weg en word dan ook alleen gestoord door het geluid van vogels, langslopende studenten en af en toe een vliegtuig. Heerlijk!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na het indelen van mijn kamer zijn we boodschappen gaan doen, wat een gigantische supermarkt haha! Even de nodige dingen voor ontbijt gehaald, inclusief bestek/glazen/borden. Ook een portie fruit, kiwi’s zijn echt belachelijk goedkoop! En voor vanavond natuurlijk een lekkere Guinness;)

Het idee voor vanavond is om uit eten te gaan in de ‘Black Horse’, schijnt nog best lekker te zijn! In ieder geval zit ik lekker op mijn stekkie en kan ik niet wachten om te beginnen.

Het was geweldig om iedereen vanochtend bij elkaar te hebben en gezamenlijk afscheid te kunnen nemen. Heel veel bedankt voor het vertrouwen en de steun die ik van iedereen gekregen heb, ik ga er iets moois van maken hier. Kom allemaal maar snel een keer langs!