Work the magic

27 mei – 30 mei 2011, date 2 sinds vertrek

Na 5 weken was het eindelijk zover, ik zou Tara weer zien! Geldtechnisch hadden we bekeken dat het een stuk goedkoper was om via London Stansted te vliegen, in vergelijking met bijvoorbeeld London Heathrow of – City. Het ticket was op tijd geboekt, dus het kon niet mis gaan! Het enige nadeel van Stansted is dat het 4,5 uur met de bus vanaf Oxford is en ook met de trein is het nog een heel eind reizen. Ook voor Tara was Stansted minder handig, aangezien ze vanaf Eindhoven moet vliegen. Maar al met al leek het ons toch wel te doen.

Voor mij betekende dit dat ik gelijk uit school, nog in uniform, in de taxi richting Oxford gesprongen ben. Samen met Fabrice en Rik kwamen we mooi op tijd in Oxford aan, waar Rik de bus rechtstreeks naar Heathrow pakte en Fabrice en ik gezamenlijk naar London vertrokken. Nienke zou op London City landen, dus Fabrice stapte een halte eerder uit om via de underground naar het vliegveld te gaan.
Door de drukte op de weg duurde de rit erg lang, ik heb uiteindelijk ruim 2 uur in de bus gezeten terwijl de rit normaal gesproken 1,5 uur duurt. Hierdoor was ik net te laat voor de bus richting Stansted, en dit terwijl Taar al bijna zou landen! Na wat navragen kwam ik erachter dat de eerstvolgende bus pas 2 uur later zou gaan en dit zag ik echt niet zitten. Ik was niet van plan Tara 2 uur op een vliegveld te laten wachten en bovendien had ik zelf ook vreselijk veel zin om haar weer te zien. Hierdoor besloot ik dat de beste optie een taxi was.

Cab

Ik vond een oude baas die aanvankelijk niet wist of het wel uit kon, aangezien hij al een tijd niet naar Stansted geweest was. Maar een beetje charme doet wonderen en uiteindelijk kon ik hem ervan overtuigen de gok te nemen en me voor een fixed-price van 70 pond naar Stansted te brengen. Dit zou een uur duren en me een deel van mijn budget voor het weekend kosten, maar dan was ik in ieder geval op de geplande tijd bij Tara!
Na een aantal dappere pogingen een gesprek te voeren (met aparte gevolgen aangezien de man half doof was) kwam ik er toevallig achter dat hij onderweg was naar Gatwick…een ander vliegveld hier in de buurt. Ik maakte hem duidelijk dat ik nooit iets over Gatwick gezegd heb en dat ik naar Stansted moest. Hier schrok hij een beetje van, want hij had toch echt Gatwick verstaan en Stansted was helemaal de andere kant op. Ik geloof hem direct dat hij Gatwick verstaan heeft, want toen ik eerder tijdens de rit begon over ‘soccer’ kreeg ik van hem ook een heel verhaal over de tijd dat hij op school zat en chauffeur wilde worden. Desondanks baalde ik er wel enorm van, aangezien de tijd doortikte en de meter ook. Ik was Londen nog niet uitgeweest en ik was al 30 pond kwijt. Uiteindelijk besloten we samen dat ik sneller zou zijn als hij me naar Liverpoolstreet zou brengen, zodat ik daar de trein naar Stansted kon pakken. Uiteraard heb ik niet het volledige bedrag voor de rit hoeven betalen, maar toch was het tijdsverspilling.
Ik had al een ticket gekocht voor de trein, voor het geval dat. Deze had ik alleen nog niet uitgeprint en toen ik in de stationshal kwam zag ik dat ik nog 2 minuten had voor de trein zou vertrekken. Deze wilde ik absoluut halen, ik was al genoeg tijd verloren en Tara was inmiddels geland! Dus dapper op weg naar de poortjes, tot ik me halverwege besefte dat ik nog geen ticket had geprint…shit! Ik besloot toch maar door te lopen en achter in de rij aan te sluiten, ik zou het bij de poortjes wel uitleggen en dan maar hopen op het beste.
Op dat moment merkte ik voor het eerst de magische voordelen van het dragen van een uniform. Bij de poortjes aangekomen werd er een hek opengetrokken, ik werd begroet met ‘Evening Sir!’ en ik kon zo, onder ook maar iets te laten zien, doorlopen naar de trein. Ik snapte het niet, maar had wel door dat ik ook gek zou zijn als ik hier geen gebruik van zou maken. Bij de trein aangekomen werd ik nogmaals begroet door een conducteur die me vroeg waar ik heen ging. Snugger als ik ben zei ik: ‘Stansted Airport?’ waarop hij begon te lachen en me aan boord liet. Pas toen ik op mijn plek zat besefte ik dat ze me waarschijnlijk voor een piloot aan hadden gezien, op weg naar zijn werk en 1 of andere verre bestemming! Haha wel mooi hoor, en beter nog: ik was op weg naar Tara!

Het weerzien was heerlijk, echt wel fijn om elkaar vast te kunnen houden als je er zolang naar uit gekeken had. Na elkaar honderd keer gekust en geknuffeld te hebben besloten we een taxi te pakken richting het hotel. Onze chauffeur kon ons al het 1 en ander vertellen over de Jolly Brewers, onder de locals ook wel eens ‘the Stables’ genoemd. Haha hm, dat klinkt goed. De beste kerel had er ook wel lol in om ons te vertellen in wat voor schurftig, klein, oud paardenhok we terecht zouden komen, dus al met al hadden wij een leuk beeld van ons verblijf voor de komende dagen!

De eerste indruk lag niet ver uit de richting moet ik zeggen:

Hier slapen Pedro, Tara, Knolleke en Tim

Nu ben ik vergeten een foto van de binnenkant te maken, maar van binnen was het echt heel gezellig en alles zag er ook heel strak en modern uit! Dit viel ons reuze mee haha, onze angstige ideeen waren dan ook snel verdwenen. Natuurlijk was het gehorig, we zaten praktisch aan een pub vast. Maar op een dronken Engelsman na, die zijn hoofd door het raam stak midden in de nacht, hebben we nergens last van gehad. Overigens vertrok de zuiplap ook direct nadat ik hem vriendelijk gevraagd had weg te willen gaan, hij maakte zelfs nog zijn excuses. Lief volk die Engelsen.

The Jolly Brewers

Zaterdag zijn we Londen in gegaan, waar we hopeloos verdwaald zijn haha. Ik hoopte stiekem dat ik de weg nog wel zou weten van een paar weken terug (Royal Wedding), maar Londen is toch groter dan ik dacht…We hebben de Big Ben gezien

Big Ben & House of Parlements

, London’s Eye, de Tower Bridge,

Tower Bridge

oneindig veel straatjes waar we niet veel aan vonden en uiteindelijk hebben we ook nog even fatsoenlijk kunnen winkelen! De volgende keer dat we naar Londen gaan moeten we maar even wat plannen van tevoren, want al met al hebben we heel veel gelopen en uiteindelijke weinig gezien eigenlijk. Alles op een afstandje, maar dat is toch niet helemaal wat je wilt. Verder was de stad trouwens overspoeld met Spanjaarden die allemaal de Championsleague-finale tussen Barcelona en Manchester wilden zien, dat was wel erg leuk om te zien! Naast Spanjaarden was er ook een invasie van squirrels, die beesten zijn gek jongen! Ze komen superdichtbij en soms hadden we het idee dat ze ons wilden bijten. Aan de andere kant levert het ook leuke plaatjes op:)

Squirrel!

Zonder zoom!

Waag het eens...

’s Avonds zijn we wat gaan eten bij een Mexicaans restaurantje, om daarna terug te gaan richting Stansted en lekker te gaan slapen. Zondag zijn we gaan winkelen in Stansted, daar was nog verrassend veel te doen! Heel veel kleine restaurantjes en thea-rooms en ook veel gewone winkels. Hier heb ik van Tara een heerlijk luchtje gekregen, superleuk was dat!

Zondagavond hebben we lekker Frans gegeten, was supergezellig! Tara had zich heel mooi gemaakt voor me, dus het was genieten om met haar uit eten te gaan;)

Fieet fieeuwww!

Helaas komt er aan elke date weer een eind, zo ook deze keer. Maandag zijn we lekker een beetje uit blijven slapen, zijn we Stansted nog even in geweest voor ons vaste uurtje ‘mensen kijken’ en hebben we lekker veel gelachen. Het was eindelijk weer eens lekker weer, dus lekker buiten op het terras geluncht en daarna de trein richting het vliegveld gepakt. Altijd naar om te weten dat je dan echt richting het einde van de date gaat, gelukkig waren we allebei niet bepaald opgelucht dat het erop zat;) Het had nog wel een paar maandjes langer mogen duren! Toch kunnen we weer terug kijken op een een geslaagd weekend, waarin we volop van elkaar genoten hebben en bovendien goed hebben kunnen praten. Ik kan me weer met nieuwe energie richten op de toetsen die eraan zitten te komen, Tara kan haar laatste stageperiode afmaken en voor we het weten is het alweer juli! 2 weken om non-stop bij elkaar te zijn, waarvan 1 weekje Spanje! Dat hebben we wel verdiend dacht ik zo;)

Tot volgende keer!!